Bij wie de klappen vallen en wie worden ontzien

‘Soms moet je hard zijn,’ zei premier Rutte op zijn wekelijkse persconferentie over de uittrapping van Lili en Howick. Over de schikking van justitie met ING had hij ook nagedacht. ‘Het OM gaat over de strafrechterlijke kant, daar geef ik geen commentaar op maar het lijkt allemaal in orde.’

Vrijdagavond verscheen opperofficier van justitie, Fred Westerbeke, bij Nieuwsuur. Zijn mensen hadden de ING tienmaal binnenste buiten gekeerd, zo verklaarde hij, maar er was op geen enkele persóón iets misdadigs vast te pinnen. Natuurlijk was het wel mogelijk de bank als instelling voor de rechter te dagen, maar dan was je zó weer jaren verder. Nee, dan was die boete veel pragmatischer. De winst van ING bedroeg in 2017 4,9 miljard en was daarmee iets lager dan verwacht. Dan is een sanctie van 775 miljoen een stevige tik op de vingers. ‘En nou nooit meer doen, hoor!’ zegt de staat der Nederlanden erbij. De directie heeft trouwhartig beloofd voortaan gehoorzaam en lief te zijn. Ondertussen is men ongetwijfeld al aan het bekijken hoe ze die 775 miljoen aan de klanten door kunnen berekenen.

De lui van de FIOD hadden zich dus blijkbaar de pestpokken, de touwtyfus en het leplazerus gezocht zonder binnen de bank verantwoordelijken te vinden voor het witwassen, het wegsluizen en het terrorisme financieel faciliteren. In dat geval zijn de talenten van de top niet ongelijk aan die van Holleeder en zijn kompanen, die ook altijd hun opdrachten aan elke waarneming wisten te onttrekken. Jammer dan, zegt justitie, het is allemaal te ingewikkeld. En ING als bedrijf voor de rechter dagen kost te veel tijd.

Zo wordt er recht gedaan in Nederland. Zo worden de prioriteiten gesteld. Zo wordt tijd gewonnen. Soms moet je hard zijn, soms pragmatisch. We weten opnieuw bij wie in dit land de klappen vallen en wie er worden ontzien.

Cc-foto: Robert Starkweather