Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Blame it on Morsi

  •  
28-11-2012
  •  
leestijd 4 minuten
  •  
BNNVARA fallback image
Het wordt tijd dat Egyptenaren zichzelf weer als één volk gaan zien
Dictatorship for dummies. Op Facebook verschijnt een foto met het hoofd van Morsi op het boek geplakt waarin hij het volgende zegt: Learn from me how to steal a revolution, alienate the judicial system and split the country in half. Het lijkt misschien een sarcastische grap, maar wel eentje waarin een plaatje meer dan duizend woorden zegt.
Je bent voor of tegen de Moslimbroeders. Sinds Morsi president van Egypte is staat het Egyptische volk lijnrecht tegenover elkaar. Nu ook letterlijk op Tahrir. Twitteraars verspreiden berichten over de marsen voor en tegen Morsi, want dat die twee elkaar niet toevallig tegen moeten komen, is duidelijk.
Twee weken geleden in Egypte kon ik de onderliggende spanning op straat voelen. Ik was er sinds januari niet meer geweest en mijn laatste reis was tevens de eerste reis waarin president Morsi aan de macht was. “Let maar op, je gaat het verschil merken”, vertelde mijn vriendin, die in Caïro woont, voordat ik aankwam. Ze kreeg gelijk. Er broeide iets.
Op straat werden we lastiggevallen door kleine jongetjes, taxichauffeurs keken nors en in Sharm el Sheikh werden we als gemengde groep in een hotel geweigerd omdat jongens en meisjes niet bij elkaar op de kamer mochten slapen. Naar mijn weten gebeurde dit altijd al – misschien eerder iets minder – maar de rest gaf aan dat dit vooral door Morsi kwam.
Elektriciteit die opeens uitvalt, op straat lastig gevallen worden, brandstoftekorten, verkeerschaos? Blame it on Morsi. Tijdens een autoritje ergerde één van mijn vrienden zich aan een wandelaar met een baard die ongegeneerd naar een meisje zat te staren. “Get out of the way”, schreeuwde hij en vertelde vervolgens dat hij die ‘Moslimbroederaanhangers’ spuugzat was.
Andersom kreeg ik tijdens mijn straatinterviews te horen dat mensen de ‘rijkelui’ wel konden schieten omdat zij niets voor de armen doen en dat ze ‘niet zo moesten zeiken op Morsi’. De revolutiejongeren zeiden op hun beurt weer tijdens een interview dat de Moslimbroeders gevoed worden met het geloof en dat ze alles slikken wat Morsi zegt.
De revolutiejongeren en vooruitstrevende Egyptenaren zijn teleurgesteld in het resultaat van de revolutie. De problemen op straat worden niet aangepakt, de armoede groeit en de angst voor islamisering zit er diep in. Bang om hun vrijheden op te moeten geven en boos over de huidige situatie, keren ze zich tegen de president en hun aanhangers. Natuurlijk komen ook de aanhangers in opstand, want als het Egyptische volk ergens bekend om staat sinds 2011 is het wel hun protestdrang.
Beide groepen komen op voor belangen die eigenlijk, gek genoeg, vaak hetzelfde zijn. Iedereen wil minder armoede, meer veiligheid en meer democratie.
Sinds Morsi president van Egypte is, lijken de verschillende groepen steeds verder van elkaar af te staan. Voor- en tegenstanders van de Moslimbroederschap, bijna niemand is neutraal. De voorstanders bestaan meestal uit gelovige mensen en de armere bevolking. De tegenstanders bestaan onder meer uit de revolutionaire jongeren en de rijkere bevolking. Hiermee wordt het verschil tussen arm en rijk en gelovig en niet-gelovig weer eens grofweg bevestigd. Grofweg, want waar mensen zijn, bestaan verschillen. Over het algemeen leven die groepen gescheiden. Er schijnt ook een grote middenklasse te bestaan, maar om eerlijk te zijn, merk ik daar weinig van.
Maar wie heeft er nu eigenlijk gelijk? De voor- of tegenstanders van Morsi? Voor zover ik het kan overzien, heeft Egypte diepgewortelde problemen op sociale, economische en culturele vlakken. Problemen als armoede, brandstoftekorten en sociale voorzieningen kunnen niet in een paar maanden tijd opgelost worden. Dat Morsi ooit in zijn 100-dagenplan beloofd heeft alles op te lossen, was dan ook een grote fout. Door tegenstanders werd hij hierna uitgemaakt voor een leugenaar die het ‘onwetende volk’ naar de mond praatte. De voorstanders vonden hem hoopvol, ambitieus en zagen ook wel in dat het tijd kost, het opbouwen van een samenleving.
En toen vaardigde Morsi vorige week een reeks decreten uit die hem vrijwaren van toetsing door de rechterlijke macht. Niet netjes, natuurlijk. Dit schoot bij veel mensen in het verkeerde keelgat, vooral bij de tegenstanders. Bang voor een nieuwe Mubarak gingen ze weer de straat op. Ook de aanhangers gingen de straat op. Alleen nu niet meer als één volk. Nee, nu zijn ze gespleten, zoals het altijd eigenlijk al geweest is, afgezien van dat momentje in 2011.
De eerste revolutie in 2011 creëerde tijdelijk saamhorigheid. De Egyptenaren voelden zich verenigd en waren daar trots op, misschien hadden ze zelfs gehoopt dat het aan zou houden. De protesten die nu in Egypte gaande zijn, drijven het volk verder uit elkaar. En wie krijgt daar de schuld van? Juist, blame it on Morsi . Of wordt het misschien tijd dat Egyptenaren zichzelf weer als één volk gaan zien?

Meer over:

opinie, wereld
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.