Boekestijn moet zichzelf analyseren

Tom-Jan Meeus van de NRC heeft al een paar mooie artikelen geschreven over de achtergrond van de politiek. Zijn enthousiaste portret van de begenadigde zelfpromotor A.J. Boekestijn als intellectueel geweten van conservatief Nederland is me wat al te kritiekloos.

Zeker heeft Boekestijn de discussie over ontwikkelingshulp aangewakkerd, maar dat was niet zijn eerste claim to fame aan de borreltafel van Barend en Van Dorp. Sterker, ik meen me te herinneren dat Boekestijn ontwikkelingshulp kreeg opgedrongen door de fractie van de VVD, waar langer zittende lieden Defensie en Buitenlandse Zaken claimden. Hij was daar niet blij mee maar heeft er het meeste van gemaakt, dat blijkt maar weer.

Wat mij altijd geïrriteerd heeft aan deze positionering van zichzelf als intellectueel is het gebrek aan bereidheid om verantwoording af te leggen. Boekestijn was populair in de talkshows die in Nederland voor journalistiek doorgaan omdat hij een ongebruikelijk standpunt innam over kleine Bush (hij was een fan – niet een uitlegger, maar een oprechte fan) en over de oorlog in Irak – enthousiast voorstander. Wat deze beide onderwerpen betreft had Boekestijn het op werkelijk alle terreinen mis. Al zijn voorspellingen en analyses waren fout. Over Afghanistan: idem dito.

Ik had het van een intellectueel nu zo mooi gevonden als hij eens had geanalyseerd waarom hij overal ingetuind was. Een prachtig boek met scherpe intellectuele observaties. Ik meen te weten dat hij wel een boek wilde maken, rond 2007, 2008, maar niet voldoende kritisch was over eigen functioneren om daar iets interessants van te maken. Zelfreflectie is blijkbaar niet zijn sterkste kant.

Jammer. Meeus geeft hem meer krediet dan hij verdient maar ja, dat is nou precies waar Boekestijn goed in is.

Frans Verhagen blogt op amerika.nl

Volg Frans Verhagen op Twitter