Boerkaverbod is een bewijs van onmacht

Iets anders zit daar niet achter. De argumentatie om dit kledingstuk op zoveel plekken in de samenleving te verbieden, maakt dan ook een onoprechte indruk. Je moet elkaar in onze maatschappij in de ogen kunnen kijken. De veiligheid is er niet mee gediend als mensen hun gezicht verbergen

Met dat gaasje voor je ogen, laat je zien dat je niet mee wil doen. Het is vrouwenonderdrukking Au fond is dat allemaal flauwekul. De beste manier om daadwerkelijk een ontwrichtend bloedbad aan te richten is om als Sinterklaas met een bomgordel onder je tabberd de shopping mall te betreden. En een overheid die vrouwenonderdrukking zo´n drama vindt, subsidieert ruimhartig blijf van mijn lijf huizen. Die helpt vrouwen (en mannen) als zij aan hun gewelddadige partner willen ontsnappen.

En dat terwijl de boerka toch zo contraproductief is. Zij legt geen getuigenis af van kuisheid. Zij is de zwarte vlag boven de obsessie van zoveel moslims met seks. Juist omdat de boerka alles bedekt, worden mannen uitgenodigd om hun fantasie de vrije loop te laten. Vertel mij niet hoe die in elkaar zitten. Ik ben er zelf een.

Penopauze Ik roep als getuige bovendien aan Michel Houellebecq, wiens laatste roman, Soumission , een paar weken terug in Nederlandse vertaling verscheen. Dit boek bevat de bekeringsgeschiedenis van een professor in de literatuur, terwijl Frankrijk voor het eerst een Islamitische president krijgt. Die brengt een aantal maatschappelijke veranderingen op gang. Het is afgelopen met rokjesdag en vrouwen verschijnen niet meer op recepties en vergelijkbare bijeenkomsten. De boerka blijft een zeldzaamheid maar het hoofddoekje wordt in Parijs steeds algemener. De professor, die behoorlijk zijn lul achterna loopt, vooral nu de penopauze naakt en hij wetenschappelijk op dood spoor begint te raken, de professor vindt dat op een bepaalde manier rustgevend. Hij lijdt wel onder eenzaamheid en raakt steeds meer aan de drank. Dan krijgt hij persoonlijk contact met de nieuwe voorzitter van het College van Bestuur van de Sorbonne , de Brusselse geleerde Robert Rediger, niet alleen een eminent literatuuronderzoeker maar ook een bekend publiek intellectueel die een populaire bestseller heeft geschreven over de voordelen van de Islam. Deze bekeert hem met het bekende argument dat het universum te ingewikkeld is om toevallig tot stand te zijn gekomen. Daarvoor is zijn levensduur van vijftien miljard jaar volgens de wetten van de kansberekening te kort, zo houdt Rediger zijn gesprekspartner voor.

Veelwijverij Bovendien ligt polygamie in het verschiet en aan de Islamitisch geworden Sorbonne zijn de hoogleraarssalarissen dankzij Saoedische subsidies verdrievoudigd. Hoe kom je dan met al die hoofddoekjes en de nieuwe scheiding tussen mannen en vrouwen in het openbare leven aan de juiste partners, wil de professor weten. Via koppelaarsters, zegt Rediger. Hij verdedigt polygamie met het argument dat in de natuur de sterkste mannetjes hun zaad het breedst kunnen verspreiden zodat de veelwijverij in het belang is van de eugenetica, terwijl onder de mensen hoogleraren zeker wel tot de sterkste mannetjes moeten worden gerekend. Rediger schat dat zijn gesprekspartner zich drie echtgenotes kan veroorloven. Mannen, voegt hij eraan toe – ook dat zie je in alle tijden en in alle culturen – kijken maar naar één ding, wat ze ook mogen beweren: lichamelijke schoonheid. Dat wéét zo´n koppelaarster en daarom kun je werving en selectie rustig aan haar overlaten. De professor heeft ondertussen een glimp van Redigers vrouwen gezien: een gezellige dame van een jaar of veertig die heerlijk kan koken en een meisje van vijftien met een Hello Kitty t-shirt aan.

Het boek eindigt ermee dat de professor bij aanvang van het nieuwe studiejaar de universiteit binnenkomt en verlangend kijkt naar de nu gehoofddoekte studentes. Daar zit zeker vrouwenvlees voor hem bij. Seksuele geobsedeerdheid is een permanent thema in al het werk van Houellebecq. Het is dan ook geen wonder dat het de drijvende kracht is in zijn toekomstroman over een Frankrijk dat daadwerkelijk wordt geïslamiseerd. Met behoud van de beste wijnen overigens en het fijnste gedistilleerd. En Redigers denkbeelden met betrekking tot het kweken van een superieure mensensoort krijgen extra reliëf als wij weten dat hij een verleden heeft bij het identitair verzet, zeg maar de Franse neonazi´s maar nu gelooft dat hij zijn idealen in een islamitische context beter kan verwezenlijken. Houellebecq slaagt erin alle lezers een ongemakkelijk gevoel over zichzelf te bezorgen, welke persoonlijke overtuiging zij ook zijn toegedaan.

Wij Schiedammers, aan wie een zekere ruwheid niet vreemd is, noemen zo iemand met bewondering in onze stem een vuile klerelijer. Geweldig! Klap op de vuurpijl is het dankwoord aan het eind. Houellebecq laat op bijna elke pagina zijn diepgaande kennis van literatuur en filosofie blijken. Dan stelt hij: ‘Ik heb geen enkele universitaire studie gevolgd. Al mijn informatie ov er die instelling jheb ik van Agathe Novale-Lechevalier, docente aan de universiteit Paris X-Nanterre.’ Kijk, dat is grote klasse. Tegelijkertijd liegen schrijvers de waarheid. Hun beelden en fantasiën leiden tot inzicht. Nu U dit gelezen hebt, zult U, gewaardeerde heteroseksuele heer, geëerde lesbische dame bij het zien van elke boerka en elke niquaab meer dan ooit denken aan wat zich daaronder verbergt. Het is schandalig maar even komt u de listige en verleidelijke argumentatie van Robert Rediger voor de geest..

Lingeriewinkels In het Parijs van Soumission verdwijnen de boutiques maar maken de lingeriewinkels van het type Victoria´s Secret een grote bloeiperiode door. Boerka´s seksualiseren het straatbeeld. Zij laten vooral de onmacht zien van de geestelijke leiders die deze dracht opleggen, van de mannen die hun echtgenotes en dochters dwingen om ze te aan te trekken, van de vrouwen ook die er vrijwillig de straat mee opgaan. Niet hun kracht, maar hun onmacht. Die boodschap moeten vrijzinnigen gedurig brengen. Dat werkt beter dan zo´n verbod. Een verbod is net zo goed een bewijs van onmacht en onderdrukking moet je met krácht tegemoet treden.

Beluister dit opiniestuk hier.

Volg Han ook op Twitter

Het nieuwste boek van Han is De Mooiste Jaren van Nederland (1950-2000)