Breien met Volkert van der G.

Volkert van der Graaf woont sinds mei dit jaar in Apeldoorn. Ik woon ook in Apeldoorn. Samen met nog 157.315 anderen. Er zijn nogal wat mensen die het erg vinden dat Volkert in Apeldoorn woont. Dit zijn vooral mensen van buiten de plaats. Van Apeldoorners zelf heb ik nog geen onvertogen woord over de kwestie gehoord. Het kan ze namelijk geen reet schelen. ‘Iedereen moet ergens wonen,’ is de meest gehoorde zin als ik om me heen informeer. Gelijk weet ik weer waarom ik nooit van die Veluwse zandgronden afkom. Ons bent hier zoalig nuchter.

Kwaliteitskrant de Telegraaf heeft blijkbaar minder vooraan gestaan toen deze eigenschap werd uitgedeeld. Zij fotografeerden Volkert als eerste midden op straat, drukten zijn foto op de voorpagina af en openden hiermee officieel de jacht. ‘Hij vond het helemaal niet erg!’ riepen ze nog, even vergetend dat Volkert geen contact met de pers mag hebben, omdat hij anders de resterende zes jaar van zijn straf mag uitzitten achter de tralies. Alhoewel, misschien is hij daar een stuk beter af. Het zal er in ieder geval veíliger zijn. Tenslotte weet bijna iedereen inmiddels zijn precieze adres. Het wachten is op een gek die daar iets creatiefs mee doet.

Over tralies en creatief gesproken. In 2009 was er een zevenenszestig jaar oude mevrouw, Lynn Zwerling, die wel raad wist met schorriemorrie. Zij bedacht het project ‘Knitting behind bars’ en toog op een dag naar een gevangenis in Maryland met een flinke tas vol wol en breipennen. Daar stampte zij naar binnen, ging voor 600 grote mannen met tattoos staan en riep: ‘Wie wil er breien?’

In eerste instantie keek men of ze een vroeg dementerende bejaarde was, maar na vijf jaar stug volhouden had mevrouw Zwerling een breiklasje van honderd super-enthousiaste gevangenen onder haar toezicht, incluis een overvolle wachtlijst van trappelende breigedetineerden in spé.

Vóór Zwerling’s gevangenisavontuur gaf ze jaren breiles aan ‘gewone’ mensen. Ze zag hoe deze vaak ten goede veranderden. Ze werden één met hun breiwerk en vergaten al hun dagelijkse sores tijdens het meditatieve breien. Dat dit ook voor de gevangenen in Maryland gold bleek al gauw. Klaagden zij in eerste instantie nog dat breien ‘girly’ was, na een tijdje zaten ze allemaal, niemand uitgezonderd, met de tong tussen de gouden grill kekke mutsjes te breien, of ‘comfort dolls’, gebreide poppen voor uit-huis-geplaatste kinderen. En het werkt. Breigedetineerden blijken veel minder snel in de problemen te komen dan niet breiende gevangenen. Volgens bewakers voel je de serene sfeer direct als je de ruimte betreedt waar gebreid wordt. ‘Iedereen praat er rustig en respectvol met elkaar.’

Ik stel voor dat we dit in Nederland ook gaan doen. Stuur een paar kordate paarse watergolfers met een breimand naar de gevangenis en laat de natuur zijn werk doen. Alle stoere jongens zullen breken als ze die omaatjes zien zitten met hun bolletjes wol op schoot. Ze zullen als was zijn, hun brede handen devoot openvouwen en er de één na de andere eierdopwarmer uit toveren. Ze zullen hun stemgeluid temperen en gecorrigeerd worden middels een luid ‘verdulleme’ als ze het op een vloeken zetten. Waarna ze  beschaamd zullen knikken. Later, na hun vrijlating, zullen ze hun kinderen leren breien, hun vrouw, in plaats van ze aan hun lot over te laten en het slechte pad weer op te gaan. Het zullen compleet andere mensen worden. Betere wellicht. Ondertussen kan Ali B er een fijn huilprogramma over maken en is zodoende ook weer een jaar van de straat. 

Sjonge, nou hè. Waar wachten we nog op. Het lijkt me iig een stuk goedkoper dan al die ingewikkelde reclasseringsprojecten die negen van de tien keer toch nergens op uitdraaien en handenvol geld kosten. Maak een deal met een wolfabriek, trek wat verveelde bejaarden uit hun tehuizen en laten we het gewoon gaan dóen, zonder eerst jarenlang te vergaderen of die bejaarden wel of niet betaald moeten krijgen, of het geen gevaarlijk werk is, of ze wel verzekerd zijn, of, of, of…

Ik denk dat het voor Volkert ook heel goed zal zijn. Breien. Laten wij als natie nu eens iets goed doen en in plaats van Volkert op te jagen, een poging doen hem aan het praten te krijgen. Tegen de pers weliswaar. Misschien kan hij dan in de gevangenis een LPF-vlag breien. Dat moet toch lukken in die zes jaar. Of, nu we toch bezig zijn, een fijne Pim Fortuyn-trui. Is iedereen weer blij. 

cc-foto: KayVee; Alcatraz

De nieuwste bundel van Johanna is ‘Wildberichten’