Broeders hoort hoe gelijkheid spreekt

Speciaal voor de lezers van de website van Leefbaar Rotterdam wilde ik vandaag eens een blogje schrijven over hoe de drang naar gelijkheid leidt tot ongelijkheid, en economische waarheden als een koe leiden tot nóg verdere uitsluiting van mensen met minder geld.

Als kind ben ik in een ketel socialisme gevallen en daar hou je toch wat aan over.  Ik kan me bijvoorbeeld erg boos maken over het verhogen van sommige belastingen. Een voorbeeld: de accijnzen op sigaretten. Op zich heel lovend om roken te ontmoedigen, en ook een goed idee om belasting te heffen, maar het leidt er natuurlijk toe dat een paffertje voor mensen met een laag inkomen schier onbetaalbaar wordt, terwijl mensen die het geluk hebben een hoog inkomen te hebben, gewoon door kunnen blijven smoken.  En dan kan je zeggen dat die belasting voor iedereen geldt, maar sommigen worden er harder door getroffen dan anderen.

Het liefst zou je natuurlijk willen dat roken voor iedereen ongeveer even bereikbaar is. Gelijkheid is immers een belangrijk streven. Te weinig mensen weten nog dat we er de monarchie aan te danken hebben. Dat zit zo: de filosoof Hobbes beschreef hoe mensen elkaar alsmaar afmaakten in een oorlog van allen tegen allen (bellum omnium contra omnes) totdat er een sterfelijke God boven hen gesteld werd. Een sterke leider onder wie alle inzaten gelijk waren. Een aanlokkelijk idee, dat vanaf 1651 veel politici geïnspireerd heeft.  Het kan verkeren: juist vandaag de dag betogen republikeinen met gelijkheidsargumenten dat een Koning het slechtste is wat een land kan overkomen.

Artikel 1 van onze Grondwet luidt “Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.”. Het schijnt dat we de zinsnede “of op welke grond dan ook” nog aan Marcus Bakker van de CPN te danken hebben.

Het in gelijke gevallen allen gelijk behandelen is natuurlijk onmogelijk en leidt op zich weer tot onrechtvaardigheid. Ik moet er bijvoorbeeld niet aan denken om iedereen in een café op dezelfde manier te moeten begroeten als als ik mijn vrouw tegenkom. Ik denk dat me dat in grote problemen zou brengen. Het gaat natuurlijk om wat gepast is in een bepaalde situatie. En dan nog binnen de grenzen van de betamelijkheid, en dan mag je zelf ook nog een beetje flexibel zijn.

Toch wordt dit gelijkheidsbeginsel nu zo toegepast dat homo’s gedwongen kunnen worden genoegen te nemen met een ambtenaar die hen eigenlijk niet zou willen trouwen. Ik vind dit een groot onrecht. Iedereen zou recht moeten hebben op een ambtenaar die een goed gevoel heeft over het huwelijk dat hij of zij sluit! Als ik homoseksueel was, zou ik er zeker tegen protesteren.

Ook wordt onder het mom van “gelijkheid” geprobeerd steeds meer vrijheden voor anderen te beperken: bijvoorbeeld hoe je je kleedt, wat je eet, of hoe je iemand begroet. Immers: ook dat moet voor een ieder gelijk zijn. Het “voortrekken van religieuzen” moet maar eens afgelopen zijn. Dat een ieder het recht heeft te denken wat hij of zij wil, dat iedereen het recht heeft om zijn of haar eigen leven in te richten zoals hij of zij dat wil, is onbelangrijk. Ik ken de argumenten hiertegen: “en de excessen dan?”. Nou, antwoord ik dan. Wijs mij die excessen maar eens aan, dan zal ik je per exces 10 alternatieven geven hoe je ze oplost zonder bevolkingsgroepen weg te honen, nieuwe wetten te verzinnen of meer ongelijkheid te creëren.

Het is geen gelijkheid wat gepreekt wordt: maar gelijkheidsporno. Aantrekkelijk, zichtbaar, maar hard en niets met de werkelijkheid te maken hebbend. En het leidt af van wat er werkelijk gebeurt.

Tegelijkertijd worden de fundamenten van de gelijkheid in Nederland afgebroken. Het griffierecht zo verhoogd dat alleen de hogere inkomens nog toegang hebben tot het recht. Het onderwijs wordt zo ingericht dat alleen de hogere inkomens nog toegang hebben tot goede opleidingen. Stedelijke vernieuwing, die juist ten goede moet komen van de gewone mensen met gewone inkomens in de grote steden komt de komende jaren stil te staan terwijl er kilometers meer en harder gereden mag worden in auto’s die voor diezelfde mensen steeds duurder worden.

En zo verandert aan de ene kant onder het mom van gelijkheid Nederland langzaam in een land waarin grote ongelijkheden heersen. Iedereen kijkt ernaar en heeft het erover, terwijl aan de andere kant de economische verschillen steeds groter worden.

Dit artikel is eerst verschenen op het weblog Baruch Blogt