Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Buitenlandse Zaken denkt nog in Koude-Oorlogschema's

  •  
08-04-2012
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
BNNVARA fallback image
Waar zijn de diplomatieke principes van pragmatiek en proportionaliteit gebleven inzake Suriname en Israël?
Wie de laatste dagen de media volgt, kan niet anders dan constateren dat voor het westerse establishment de Koude Oorlog nog steeds niet voorbij is. Twee belangrijke voorbeelden. Ten eerste de verontwaardiging over het besluit van het Surinaamse parlement om de vermoedelijke daders van de Decembermoorden amnestie te verlenen. Minister Rosenthal riep zijn ambassadeur uit Paramaribo terug. Uiteraard hebben nabestaanden van de in 1982 vermoorde tegenstanders van het militaire regime, en ook alle Surinamers die in die jaren door Bouterse en zijn cronies zijn geschoffeerd, het volste recht op verontwaardiging. Zeker ook gezien de internationale verdragen die de nieuwe amnestiewetgeving schendt. Maar de Nederlandse regering? De voornaamste reden dat Desi Bouterse slecht ligt bij onze Buitenlandse Zaken en het Amerikaanse State Department vormt zijn aanvankelijke en kortstondige flirt met Michael Manly in Jamaica en Fidel Castro in Cuba tijdens de Koude Oorlog. Dat was nog voor de decembermoorden en vervolgens de reden om hem die moorden zwaar aan te rekenen. Zwaarder dan de miljoen mensen die zijn collega-couppleger Soeharto samen met conservatieve moslims in 1967 heeft vermoord. Want deze NAVO-bondgenoot streed immers tegen het communisme? Als beloning daarvoor kreeg Soeharto jaarlijks economische steun via de zogenaamde IGGI-conferenties die ook werden voorgezeten door een PvdA-minister als Jan Pronk.
Even ongeloofwaardig is onze regering jegens recente ontwikkelingen in Israël. Rosenthal weigerde, wederom in navolging van het State Department, als enige Europese minister kritiek op de kolonisten te geven. Die wonen illegaal in gebieden die ze volgens diverse VN-resoluties niet mogen bezetten. Waar ze de Palestijnen die daar wonen treiteren, mishandelen en doden onder bescherming van het Israëlische leger. Ze weigeren ook waarnemers van de VN-mensenrechtencommissie en worden ook daarin gesteund door de regering-Netanyahu.
Dat alles mogen die kolonisten van BuZa en het State Department omdat Israël tijdens de Koude Oorlog een trouwe – want ook volkomen afhankelijke – bondgenoot was in een Midden-Oosten dat zich steeds meer in de invloedssfeer van de Sovjet-Unie bevond. Bondgenoot de Sjah van Perzië werd verdreven, al wilde de Egyptische Anwar Sadat voor wat miljarden dollars aan wapens wel wat water in de wijn doen. Helaas bleek bondgenoot Saddam Hoessein in de strijd tegen de As-van-het-Kwaad-staat Iran later onbetrouwbaar en bezette hij Koeweit, een andere bondgenoot. Intussen negeerde Israël de ene na de andere VN-resolutie en schoffeerde het de Palestijnen op al alle denkbare manieren in hun dagelijks bestaan. De PLO had immers ooit met de Sovjets geflirt. En de aanvankelijk als anti-PLO door Israël en het State Department gefinancierde Hamas bleek een onhandelbaar islamistisch Paard van Troje.
Terecht wijzen velen de abjecte ideologie van Hamas af en nog meer de aanvallen op onschuldige burgers. Maar het is heel wat anders wanneer zij illegale kolonisten die een met gelovigen gevulde moskee in de brand hebben gestoken, naar de andere wereld proberen te helpen. Die kolonisten getuigen als religieuze fanatici veelal eveneens van een abjecte ideologie. Hun steun is echter onontbeerlijk voor de huidige gedoogcoalitie in Israël, die een uiterst gevaarlijke confrontatie met Iran zoekt. Misschien wel uit internpolitieke motieven. En laten we niet vergeten dat Israël over kernwapens beschikt, maar het non-proliferatieverdrag nooit heeft ondertekend.
Helaas zullen die motieven van de regering-Netanyahu zowel BuZa als het State Department een zorg zijn in hun ziekelijke, obsessieve beschermzucht van welke Israëlische regering ooit. Wanneer echter de oude Günter Grass in een prozagedicht bezwaar maakt tegen de Duitse leverantie van een onderzeeër aan Israël, waarmee kernkoppen naar de buurlanden en Iran kunnen gelanceerd, is opeens de wereld te klein. Grass is uiteindelijk en vanzelfsprekend als criticus van welke Israëlische regering ooit: antisemiet! Je behoort volgens Buza en het State Department bezorgd te zijn over een eventueel nucleair programma van Iran en Israël het recht te gunnen zich actief tegen deze ‘dreiging’ te verdedigen. Wie stelt dat Israël zelf een actieve bedreiging voor de veiligheid in de regio vormt, ontzegt deze Joodse staat het recht een nieuwe holocaust te voorkomen.
Waar zijn de diplomatieke principes van pragmatiek en proportionaliteit gebleven inzake Suriname en Israël?
Net als tijdens de Koude Oorlog zijn die ver te zoeken.
August Hans den Boef

Meer over:

opinie, wereld
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.