Buma, de schijn-euroscepticus

Sybrand van Haersma Buma’s enthousiaste eerste stappen als euroscepticus lijken voorlopig betekenisvoller dan ze zijn: “minder Europa” maar wél meer financiële bevoegdheden voor datzelfde Europa klinkt vast heel rebels in CDA kringen, maar het is grote onzin. Wij kunnen niet economisch integreren zonder een politieke unie te worden en omgekeerd gaat ook niet: je bent niet zelfstandig als iemand anders over je geld beslist.

De federalisten hebben tot op zekere hoogte gelijk: Als wij de euro willen behouden moet alles wat van invloed is op de stabiliteit van die munt centraal geregeld worden. Landen moeten niet de mogelijkheid krijgen beleid te maken dat die munt ondermijnt. Dat betekent dat de marges om te beslissen over belastingen, uitkeringen, pensioenen smaller zullen moeten worden.  De sociale wetgeving kan hier niet immuun voor blijven.

350 miljoen kiezers Het betekent echter ook dat deze zaken voortaan worden uitbesteed aan een orgaan dat we met 350 miljoen kiezers die elkaar niet verstaan hebben samengesteld, in een superstaat zonder gemeenschappelijke taal of media. In plaats van met 10 miljoen stemgerechtigde Nederlanders in een overzichtelijk klein spruitjesland waar we elkaars beweegredenen min of meer kenden. Een individuele stem is dus in ieder geval 35 maal minder waard. Maar de kwaliteit van deze euro-democratie is dusdanig ondermaats dat er van uw autonomie nog minder overblijft.

Federalisering omwille van financiële stabiliteit betekent onherroepelijk ook dat heel Zuid Europa z’n politieke en economische gewoontes moet opgeven ten gunste van die van ons, Nederland, Duitsland en een paar andere Noordwest-Europeanen. Zullen zij dat als democratisch ervaren? Zullen ze er überhaupt toe bereid zijn? Of zal bijvoorbeeld de Maffia de EU gaan gebruiken als het shared-services-center van hun onderneming?

En als wij Zuid Europa dwingen ons economisch normen- en waarden stelsel onverkort over te nemen, hoe lang zal het dan duren eer zij het beu zijn hoe wij daarnaast ook nog onze ethische principes aan ze willen opleggen (bijvoorbeeld inzake abortus, homohuwelijk, Sophie in’t Veld)? 

Of zouden zij juist gaan proberen hun electorale kracht te gebruiken om iets van hún gevoel van rechtvaardigheid over te brengen op ons? Hoe veilig zijn in dat geval onze sociale verworvenheden?

‘Paaltjes langs de snelweg’ De bevoegdheden die Buma nu wil teruggeven aan Nederland betreffen marginale details, zoals Jeroen Pauw zegt ‘paaltjes langs een snelweg’. De financiële verantwoordelijkheid voor die zaken laat  Buma gewoon over  aan Europa. 

Dat is echter een soort schijn-soevereiniteit. En  Buma is wat mij betreft een ‘schijn-euroscepticus’ zolang hij niet begrijpt dat de antidemocratische tendensen van de Europese integratie in het DNA van de Europese economische politiek zitten ingebakken.

Een gemeenschappelijke munt is niet haalbaar tenzij we overgaan tot een mate van soevereiniteitsoverdracht aan Brussel die zich niet laat verenigen met wat wij in Nederland verstaan onder democratie. Iets wat bovendien op zeer gespannen voet staat met onze grondwet.

Ondanks bovenstaande kritiek duidt de nieuwe opstelling van het CDA echter wel degelijk op iets positiefs, namelijk een erkenning dat Europa een legitimiteits-probleem heeft. Haersma Buma begrijpt dat hij daar iets aan moet doen. Laten we hopen dat hij niet terugdeinst als hij eenmaal inziet wat.

Volg Xavier Baudet ook op Twitter