Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

CDA-praatjes redden het klimaat niet

  •  
18-01-2019
  •  
leestijd 4 minuten
  •  
18524919543_88dc8aff77_z

© cc-foto: EPP

De partij geeft een podium aan mensen met goede intenties en gebruikt zelf ook graag mooie woorden, terwijl de Tweede Kamerfractie op de rem trapt als het gaat om echt duurzame keuzes
Is er een christendemocratisch klimaatbeleid? En hoe ziet deze eruit? Rond deze kwestie is het winternummer van Christen Democratische Verkenningen  opgezet, het tijdschrift van het wetenschappelijk bureau van het CDA.
CDA-voorman Sybrand Buma suggereerde eerder dat het klimaatbeleid een tweedeling veroorzaakt tussen een eco-elite en ‘gewone’ mensen. Volgens Buma heeft zijn partij de opdracht om de verbinding tussen de twee groepen te herstellen. Zijn uitspraken vormen de aanleiding voor de denktank van het CDA om het eigen blad te wijden aan duurzaamheid en klimaat. In diverse artikelen gaat het over de vraag hoe religieuze tradities kunnen inspireren tot duurzaamheid.
Eén van de schrijvers is Hans-Willem van der Waal. Hij is directeur van AgroFair Europe bv, bekend van de Oké-banaan. Van der Waal stelt dat een levensbeschouwelijk perspectief mensen oproept hun begeerten in te tomen. Hij houdt een pleidooi voor de ‘economie van het genoeg’, bedacht door econoom Bob Goudzwaard, die betrokken was bij de oprichting van het CDA.
Meesterlijk Het CDA is er meesterlijk in. De partij geeft een podium aan mensen met goede intenties en gebruikt zelf ook graag mooie woorden, terwijl de Tweede Kamerfractie op de rem trapt als het gaat om echt duurzame keuzes. De partij steunt al meer dan dertig jaar een beleid waarin de publieke sector wordt uitgehold, private rijkdom (van de echte elite!) verder groeit en gelijke kansen onder toenemende druk staan. Maar als het gaat om immigratie of lastige keuzes om de CO2-uitstoot te verminderen, ontpopt de partij zich plotseling als vriend van de ‘gewone mensen’.
Dit geldt ook voor de VVD. Maar binnen deze partij komt het wat minder huichelachtig over omdat bij de rechts-liberalen de mooie woorden en geloofsbelijdenissen rond rentmeesterschap ontbreken. Maar feitelijk doen Sybrand Buma en Klaas Dijkhoff niet voor elkaar onder: ze bedonderen de boel. In plaats van opkomen voor ‘gewone mensen’ steunen ze grote vervuilende bedrijven en de industrie. Die weigeren mee te betalen aan groene en eerlijke oplossingen. Een CO2-heffing is tijdens de onderhandelingen voor een klimaatakkoord van tafel geveegd.
De vervuiler betaalt “De onverantwoorde kortetermijnbelangen van de grote bedrijven hebben een werkelijk groen en eerlijk Klimaatakkoord geblokkeerd,” zegt Donald Pols, directeur van Milieudefensie. Het CDA en de VVD hoor je er niet over. Ze vinden het prima. Blijkbaar zijn er  flink wat lobbylijntjes met het grote bedrijfsleven dat nog vast zit in de fossiele brandstoffen. En vervolgens versterkt de Telegraaf het leugenachtige frame dat linkse partijen de vijanden zijn van ‘gewone mensen’. Intussen probeert het CDA voor het deel van de achterban dat wèl gevoelig is voor klimaat en duurzaamheid het straatje schoon te vegen met mooie en hoopvolle artikelen in het blad Christen Democratische Verkenningen.
De lusten en lasten moeten eerlijk worden verdeeld. Dat betekent dat de vervuiler betaalt. En dat de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen. Alleen op die manier blijft de opwarming van de aarde beperkt tot maximaal 2 graden, zoals de Nederlands regering heeft afgesproken in 2015 in Parijs. Daar staan de vakbeweging en de milieubeweging gelukkig nog steeds voor honderd procent achter.
Buma en Dijkhoff willen dat niet accepteren en gaan mee in een gevaarlijk en leugenachtig frame dat inspeelt op de onderbuik van mensen. Ze versterken dat frame ook. Met leiderschap heeft dat niks te maken, wel met opportunisme. Geen wonder dat binnen het CDA en de VVD het verzet tegen Buma en Dijkhoff begint te groeien.
Hoezo een appèl? Het CDA werd in 1980 opgericht als fusiepartij van twee protestantse en een katholieke partij. Bewust werd gekozen voor de naam Christen Democratisch Appèl. Dat laatste woord – appèl – is opvallend. Hoezo een appèl? Het is bedoeld als een oproep aan de hele samenleving. Niet alleen de overheid heeft een verantwoordelijkheid, maar alle mensen en organisaties samen. Daar klopt het hart van het christelijk-sociaal gedachtegoed en de christendemocratie.
Maar deze waardevolle gedachtegang wordt pervers als dat betekent dat de samenleving het zelf maar moet uitzoeken, de sterkste lobbygroepen aan het langste eind trekken en de overheid achterover kan leunen. Het appèl waar het CDA bij haar oprichting op doelde geldt evengoed voor politiek leiders die vervuilers moeten durven aanpakken en ook moeten durven vertellen dat er van iedereen naar draagkracht een bijdrage moet komen om de opwarming van de aarde te keren.
Waarachtig appèl Voorlopig ondertekenen Greenpeace, Natuur & Milieu, de Natuur- en Milieufederaties, de Jonge Klimaatbeweging, MVO Nederland en de FNV het Klimaatakkoord niet. Ik hoop dat zij voet bij stuk houden. Hun waarachtige appèl zal luid blijven klinken. Ook tijdens de nationale Klimaatmars op 10 maart in Amsterdam. Het komt de aarde én gewone mensen ten goede.
Dit artikel verscheen eerder op Kerk en Milieu
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.