Cito-score is niet zaligmakend

Onlangs werd bekend dat scholen zich lange tijd schuldig hebben gemaakt aan het ‘verabsolutiseren’ van de Cito-toets. Hierdoor zou er vanaf dit jaar veel commotie ontstaan, nu leerlingen voornamelijk geplaatst worden op het niveau dat de basisschool aangeeft. Van dit niveau-advies mag enkel worden afgeweken wanneer de Cito-uitslag een stuk positiever uitvalt dan dit advies. Men vermoedt dat veel ouders en leerlingen daarmee gaan proberen een hoger plaatsingsniveau af te dwingen. Iets waar ze theoretisch gezien recht op hebben. Hierdoor kunnen scholen blijkbaar een plaatsingsprobleem krijgen. De vraag is: moeten we het zover willen en laten komen? 

Helaas gaat men hier waarschijnlijk enkel uit van stadsscholen. De scholen in de provincies zullen dit ‘probleem’ goed kunnen opvangen, de leerlingenkrimp is helaas inmiddels ingezet. Daarnaast is er niets mis met het plaatsen van leerlingen op een niveau dat gebaseerd is op het advies van de basisschool en mogelijk (iets) lager is dan de uiteindelijke Cito-score. Dit geeft namelijk lucht en zelfvertrouwen aan de leerling en een mooi uitzicht op het zogenaamde ‘stapelen’ van niveaus (bijvoorbeeld van Havo naar VWO). Het is en blijft namelijk een grote misvatting dat men na het behalen van een Havo-diploma niet meer die universitaire rechtenstudie kan gaan doen of een studie geneeskunde. De leerling krijgt namelijk, met behulp van de decaan en mentor, meer tijd om zich te oriënteren op wat de talloze interessante vervolgopleidingen te bieden hebben. Daarnaast wordt hiermee terugval naar een, alsnog, lager niveau beperkt en het mogelijke ‘zitten blijven’ teruggedrongen tot een minimum.

Wanneer we bij een aanmelding voor de brugklas al willen inzetten op het feit dat de 11-jarige leerling diergeneeskunde moet/wil gaan studeren, wordt het kind al enorm beperkt in de keuzes en mogelijkheden die een eventuele start op een lager niveau kan bieden. Daarbij moet ook eens worden gedacht aan de voordelen die het met zich meebrengt om op een relaxte manier het voortgezet onderwijs te doorlopen. Kinderen leren immers het meest van de docenten en elkaar in een gemoedelijke en ontspannen sfeer, waardoor hun kennis, creativiteit en doorzettingsvermogen op een meer intrinsieke manier worden ontwikkeld, dan wanneer het kind op de tenen moet lopen op het niveau wat het eigenlijk (nog, net) niet aan kan. Daarnaast zullen minder kinderen afvloeien naar een lager niveau of eerder uitvallen, doordat ze te hoog zijn ingedeeld aan het begin van hun middelbareschoolavontuur. Iets dat scholen weer een positieve prikkel geeft ten aanzien van de Onderwijsinspectie. Kortom, een win-winsituatie voor iedereen.

Afgelopen week ontvingen alle leerlingen uit groep acht de uitslag van de Cito-toets. Laten we hopen dat de leerlingen en ouders, na het ontvangen van de uitslag van deze eerste Cito-toets in april, hun rationele gevoel niet zullen uitschakelen en het basisschooladvies op waarde weten te schatten. Ook al zal het onderbuikgevoel vechten om voorrang bij plaatsing van het kind op een zo hoog mogelijk niveau in het voortgezet onderwijs. En dat juist dát een stap gaat worden in de ‘de-verabsolutisering’ van de zo gewraakte Cito-toets.