Coencadeautje voor de Coenconnaisseur

Eigenlijk gebeurt er helemaal niets in de 105 minuten die Inside Llewyn Davis lang is. Dat de film desondanks toch boeiend blijft, is het bewijs van het verbluffende vakmanschap van Joel en Ethan Coen. De broers tonen als vanouds weer hun voorliefde voor losers en misfits in deze nieuwe winterfilm.

New York, winter 1961, kort voor de doorbraak van Bob Dylan. Folkzanger Llewyn Davis leidt een berooid bestaan. Hij hopt van optreden naar onderbetaalde studioklus, overnacht op de bank van vrienden en vage kennissen, en zoekt naar de kans op een grote doorbraak die maar niet komt. Hij krijgt te kampen met een zwangere ex-vriendin, een boze zus en de herinnering aan de zelfmoord van zijn muzikale partner.

Nukkig Veel komen we niet te weten over het karakter van Llewyn Davis en wat we wel zien is niet bijzonder sympathiek. Hij is egocentrisch, nukkig, laatdunkend en vaak ronduit asociaal tegenover mensen die het beste met hem voor hebben. Net als ‘The Dude’ maakt hij nooit iets af en neemt hij steeds de verkeerde beslissing. En toch blijven we naar hem kijken. Hij is zó stijfkoppig. Hij speelt en zingt zijn ziel uit zijn lijf, en – ondanks dat het als water van zijn publiek afglijdt – blijft doorzetten.

Een andere reden waarom de film boeiend blijft, is dat hij schitterend is om naar te kijken en te luisteren. De muziek, die live op de set werd gespeeld en gezongen, is van topkwaliteit. Production designer Jass Gonchor slaagt er in de jaren zestig overtuigend tot leven te brengen. Cameraman Bruno Delbonnel (Amélie) draait wonderschone plaatjes. De Coens weten drama, mysterie en spanning te halen uit een minimale setting en ook verweven ze een vleugje mystiek door de film, dat verwart en fascineert.

Bedachtzame Coenfilms Niet iedereen zal Inside Llewyn Davis waarderen. Het is een van de kleine, bedachtzame Coenfilms. Meer in de geest van A Serious Man en Barton Fink dan van toegankelijke producties als The Big Lebowski en True Grit.

Met andere woorden: Inside Llewyn Davis is er eentje voor de Coenconnaisseurs. Zij kunnen rekenen op een liefdevolle ode aan de blinde koppigheid en het individualisme van de talloze kunstenaars, die het om wat voor reden dan ook net niet redden.

Bart Juttmann, bekend van de webserie Ideale Liefde, bespreekt op Joop wekelijks een film. Volg Bart ook  op Twitter