De achtduizend "keurige burgers" in Chemnitz

Deze maandag vindt in Chemnitz een snel geïmproviseerd maar groot rockgebeuren plaats als antwoord op de xenofobe betogingen die daar de afgelopen week bijna elke avond voor opschudding zorgden. Aan de laatste deden ongeveer achtduizend personen mee. Aanhangers van AfD, Pegida en het lokale comité Pro Chemnitz trokken broederlijk door de stad. Het kwam tot botsingen met tegendemonstranten. Er vielen achttien gewonden onder wie drie medewerkers van de gemeente. Zij waren bezig  de betoging in de afgesproken banen te leiden.

De sociaaldemocratische minister van Buitenlandse Zaken Heiko Maas maakte van zijn hart geen moordkuil. Hij noemde de Chemnitzer demonstranten extreem rechts en riep fatsoenlijk Duitsland op van zich te laten horen.

Dat is hem niet alleen in Duitsland maar ook bij ons op felle kritiek komen te staan. Opnieuw worden door de elitepolitici en de aan hen verknochte media, U weet wel de Lügenpresse , bezorgde burgers voor extreem rechts en nazistisch uitgemaakt. Wie onpartijdigheid betracht en met open oog de demonstraties in Chemnitz in ogenschouw neemt, merkt dat het in grote meerderheid keurige mensen waren die zich op straat begaven. Zij worden gedemoniseerd omdat zij tabak hebben van de ‘ Wir schaffen das ‘-kwelers. Het zijn in werkelijkheid gematigde burgers, die je politiek het best in het midden kunt plaatsen. Het enige wat zij willen is veilig met hun vrouwen en dochters over straat gaan. Dat vinden zij problematisch sinds mevrouw Merkel de sluizen heeft opengezet.

De meerderheid van de demonstranten in Chemnitz bestond ongetwijfeld uit nette echtparen. Het waren hardwerkende mensen, oppassende burgers, die hun kinderen leerden bij het rode licht te wachten en de politie te respecteren. Ze zouden geen vlieg kwaad doen, laat staan met stenen gooien of dranghekken omduwen. Alleen: ze waren het zat en ze lieten het op hun eigen wijze merken. Het enige wat je ze kon verwijten, was dat ze misschien achter een al te fel geformuleerd spandoek aanliepen. Maar dat was dan zeker toeval.

In de jaren dertig vormden de strijdgroepen van Hitlers NSDAP ook een kleine minderheid. De meeste Duitsers hadden in die crisisjaren wel wat anders te doen dan de boel op stelten zetten. Zij moesten zien te overleven en in ieder geval voor de buren hun stand op te houden. Ze zouden geen vlieg kwaad doen, laat staan met stenen gooien of dranghekken omduwen. Ze vonden wel dat die dekselse Hitler een punt had. Ze kwamen massaal op zijn spreekbeurten af. En in het stembureau kruisten zij het hokje voor zijn naam aan. Zoals hun kleinkinderen en achterkleinkinderen nu overwegen om op de AfD te stemmen. En zoals in Nederland bezorgde burgers Wilders trouw blijven of zichzelf beloven die dekselse Baudet eens een kans te geven. Om iets te laten zien. Om een signáál te geven.

Nee, extreem rechts voelden die achtduizend demonstranten in Chemnitz zich niet. Maar ze liepen wel achter Pegida en de AfD aan.  Dat maakt het juist zo bedreigend. Net als tachtig, negentig jaar geleden zijn miljoenen weer bereid een signaal te geven. De geschiedenis herhaalt zich niet maar hij rijmt wel. Onder de keurigheid van de demonstranten woedt een veenbrand van wraakzucht. Niet dat ze hun handen besmeuren. Dat niet. Ze zullen doodkalm toelaten, hoe anderen liefst buiten hun zicht de korte metten maken.

Het popconcert tegen het racisme dat maandagmiddag in Chemnitz begon, trok meer dan vijftigduizend bezoekers. Je kunt het hier terugkijken: