De boycot, de Olympische Spelen en de lessen van Tibet

Door de antihomowet in Rusland is de discussie over de Olympische Spelen weer volop in de schijnwerpers komen te staan. De Nederlandse regering stelt dat meedoen beter is dan een boycot. Maar beide voorstellen bieden geen enkel soelaas.

Tijdens de Olympische Spelen in China speelde hetzelfde probleem. Alleen ging het dit keer om de mensenrechten en de bezetting van Tibet. ‘Meedoen!’ Riep het NOC en de Nederlandse regering. Ook het IOC deed stoere uitspraken richting de Chinese overheid.

Repressie Dat heeft Tibet geweten. Al voorafgaand aan de Spelen nam de repressie ongekende vormen aan. Vreedzaam protest van Tibetaanse monniken leidde op grote schaal tot vervolging, opsluiting zonder fatsoenlijk proces en zelfs de feitelijke sloop van kloosters en tempels. En nog altijd is China druk doende om de Tibetaanse cultuur voorgoed uit te wissen.

De belofte van welwillendheid van de Chinese Overheid bleek niets waard te zijn. Ook de stoere taal van het IOC stelde niets voor. De Spelen ‘must go on’, ook al wordt een complete cultuur door de Chinezen weggevaagd. De wereld kijkt doodleuk de andere kant op. De Romeinen wisten het al: Geef het volk brood en spelen om het onder bedwang te houden.

Als het gaat om Rusland hoeven we ook geen enkele illusie te koesteren. De uitspraken van Timmermans en Bussemaker getuigen van een grenzeloze naïviteit. Als de Spelen eenmaal in volle gang zijn, is er niemand meer die zich druk maakt om de mensenrechten in Rusland. Poetin zal er zeker voor zorgen dat elke vorm van protest hardhandig in de kiem wordt gesmoord. We gaan met zijn allen ons weer vergapen aan al het pracht en praal. De prachtige prestaties en de medailles. Daarna keren wij huiswaarts en is alles weer vergeten.

Gezichtsverlies Een boycot zal op zich meer effect sorteren. Zeker als vele landen zich daarbij aansluiten. Het is gezichtverlies voor Rusland. De prestaties van de aanwezigen sporters zullen minder waarde hebben omdat tegenstanders ontbraken. Maar zal Poetin om die reden zijn beleid aan passen? Ook niet. Poetin weet ook wel dat na een paar weken de storm gaat liggen en de wereld zich weer op andere problemen gaat richten.

Toch blijft het wringen. Mooi weer spelen in prachtige stadions terwijl buiten de hekken mensen worden onderdrukt en vervolgd. De oplossing moet niet worden gezocht in een boycot maar in de wijze waarop wij met de Olympische Spelen omgaan, en met name de rol van het IOC.

De Olympische Spelen zijn verworden tot een speelbal van politiek en financiële belangen. Landen strijden elke vier jaar om de Spelen binnen te halen. Elke keer leidt dat tot absurde situaties en omkoopschandalen binnen het IOC. Het IOC is allesbehalve een transparante organisatie, waar zeer veel geld in om gaat. Aan niemand wordt er verantwoording afgelegd.

Vaste locatie De wereld moet de Spelen terug claimen. Vrijmaken van politiek en financiële belangen. Het IOC dient democratischer georganiseerd te worden. De verkiezing van leden en voorzitter dient openbaar te zijn. De termijn van acht jaar dient terug te worden gebracht naar vier jaar.

De Spelen dienen een vaste locatie te krijgen, die wordt bekostigt vanuit de opbrengsten die het IOC realiseert via de verkooprechten. Die verkooprechten – met name televisierechten – dienen niet aan de hoogste hoogste bieder verkocht te worden, maar een gezamenlijke inspanning te zijn van de verschillende grote netwerken uit de verschillende regio’s. Hierdoor kunnen de kosten aanzienlijk omlaag en is de beschikbaarheid van het materiaal veel beter geborgd.

De Spelen tot inzet maken van politiek heeft in alle jaren nog nooit geleid tot enige verbetering. Noch het meedoen zoals Timmermans en Bussemaker claimen, heeft ooit tot enige verandering tot stand gebracht. Een boycot leidt misschien wel tot gezichtsverlies voor het organiserende land, maar uiteindelijk nooit tot concrete resultaten. De Spelen lenen er zich blijkbaar niet voor omdat de burger zich meer interesseert voor de sport op dat moment, dan het leed dat er aan ten grondslag ligt. Het IOC speelt daarin een bizarre hypocriete rol die doorbroken moet worden.

cc-foto: familymwr