Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

De definitieve bekering van Nederland tot het mondkapje

  •  
01-10-2020
  •  
leestijd 5 minuten
  •  
162 keer bekeken
  •  
Clovis

© Het gezeur zat laat koning Clovis zich door bisschop Remigius dopen.

Je hoort het holle stampen van de boalaarzen op het trottoir. Verder heerst er stilte in de stad
Vijftienhonderd, zestienhonderd jaar geleden ging het zo: als de vorst zich bekeerde, volgde weldra het hele volk. Neem Clovis, koning der Franken. Hij  hield lang vast aan zijn heidense overtuigingen maar toen hij het christendom tenslotte ook nog eens in  bed gepredikt kreeg bij monde van zijn echtgenote, de heilige Clothilde, ging hij overstag en stapte bij bisschop Remigius van Reims in de doopvont. Nu was er voor de overgebleven vereerders van Wodan en Freya geen redden meer aan.
Mark Rutte is iets vergelijkbaars overkomen. Hij bood lang weerstand aan het geloof in de mondkapjes maar naarmate de coronacrisis vorderde, werd hij door meer bekeerlingen omringd en aangesproken. Al zal de prediking van de ware leer in zijn geval wel niet tot in de sponde hebben gereikt.
In de late woensdagmiddag brak de premier. Hij liet zijn oude overtuigingen van het ene op het andere moment varen. Hij werd van Saulus Paulus. Hij zag het licht. Hij kondigde plotseling af dat mondkapjes in alle overdekte ruimtes gedragen hoorden te worden. Niet “moesten worden” want dat kan niet zonder de noodwet die Hugo de Jonge voor ons in het vat heeft. Het bleef noodgedwongen bij een zeer dringend advies. Het volk reageerde zoals de Franken uit de tijd van Clovis. Het omarmde massaal het nieuwe geloof. Er ontstond een run op mondkapjes. Een aantal drogisterijen gaf maar twee pakjes per klant mee. Wie weet worden er over een paar dagen weer woekerprijzen  gevraagd net als in de eerste weken van de coronacrisis want speciale maatregelen om mondkapjes beschikbaar te stellen heeft de regering niet getroffen. Elke burger moet ze maar zien aan te schaffen.
Of mondkapjes ergens goed voor zijn, speelt al lang geen rol meer. De bekeerlingen doen de vraag naar bewijslast af met een “Baat het niet, dan schaadt het niet” of “Alle beetjes helpen”. Zij schermen bovendien met wetenschappelijk bewijs dat van alle kanten binnen zou komen maar concreet onderzoek citeren zij nooit. Het is een gelóóf. Het is vanaf vandaag ook het algemeen aanvaard geloof, vergelijkbaar met de joods-christelijke en humanistische waarden die op dit werelddeel voor het goede toeven garant zouden staan. Daarbuiten is slechts ketterij, dwaling en fundamentalisme. Het zal niet lang meer duren of de supermarktbezoekers zonder mondkapje zullen zich moeten verantwoorden voor deze vorm van onmaatschappelijke naaktheid. Ze worden dan niet meteen direct aangespróken maar wel veelbetekenend aangestáárd. Zonder mondkapje ben je een paria. Je bent een roker in het ziekenhuis. Je ziet de ernst van de situatie niet in. Je loopt daar maar te flierefluiten en de potentiële verspreider te spelen terwijl de hele nieuwe Belgische ministerraad uitsluitend gemondkapt in het openbaar verschijnt. Rousseau’s volonté génerale, de volkswil zal onwilligen het mondkapje op het gelaat drukken. Het is bijna een bewijs van goed gedrag.
Goed gedrag wordt immers door bestuurders, volksvertegenwoordigers en meningenmakers op steeds hogere toon geëist. Grondwettelijke rechten verhinderen de politie achter de deur te  kijken of daar niet teveel mensen bijeen zijn en of de anderhalve meter afstand wel wordt gerespecteerd. Dat vervalt allemaal als de buren de prinsemarij bellen met klachten over teveel bezoekers, die ook nog eens hartstikke dicht bij elkaar naar harde muziek luisteren. “Door ons raam kan ik het goed zien, agent”. Daar komt het bonnenboekje te voorschijn en gaan de ongehoorzame burgers voor schut. In de tweede kamer fantaseert men over nog veel verdergaande maatregelen als de burgers zich niet precies genoeg aan de regels houden. Bij het CDA suggereren ze serieus een avondklok in te stellen om te voorkomen dat burgers ’s avonds laat met te veel buren en vrienden bijeenkomen. Zonder speciale vergunning mag je tussen tien uur ’s avonds en zes uur ’s ochtends niet de straat op. Je hoort het hol gestamp van de boalaarzen op het trottoir. Verder hangt er stilte over de stad.
Heel wat critici binnen en buiten het parlement vinden dat het kabinet-Rutte 3 lang niet ver genoeg gaat met het aan banden leggen van de burgerij. Het virus vindt immers nog steeds veel te veel ingangen.
Spanje is dezer dagen gekluisterd aan de TV serie La Valla (het Hek), die ook op Netflix bekeken kan worden. Ze vertelt de wederwaardigheden van een familie die zich moet zien staande te houden in het Madrid van 2045. De pilot kwam al in januari 2020 op de buis, een paar weken voor het begin van de Spaanse lockdown. We zien een Spanje dat de gevolgen van een Derde Wereldoorlog nog steeds niet te boven is gekomen. Het land lijdt onder een klimaatcrisis en een epidemie, waartegen zich maar geen werkzaam virus laat ontwikkelen. Speciale maatregelen, quarantaines en tijdelijke inperkingen van de bewegingsvrijheid hebben een corrupte, volstrekt moraalloze dictatuur in het leven geroepen die onder geen beding nog afstand wil doen van de macht. Het grootste gedeelte van de bevolking leeft van de hand in de tand. Er is maar één manier om aan deze hopeloosheid te ontsnappen en dat is je leven wagen als bootvluchteling. Wie blijft, wordt dagelijks gecontroleerd door leden van het officiële buurtcomité, moet zich overal legitimeren en laten ontsmetten, staat aan zware sancties bloot bij kritiek of het schenden van de avondklok. Dit alles onder het mom van burgerschap en “laten we ons met elkaar aan de regels houden”.
La Valla is fictie. Voor de spanning zijn ze zwaar aangezet, de donkere kanten van een maatschappij die epidemie noch klimaatcrisis onder de knie krijgt. Toch werpt de serie een verontrustend licht op de roep om strak handhaven, avondklokken en meteen reageren op klikkende buren. Denk nooit: “Bij ons kan dat niet gebeuren”.
Inmiddels zijn er nadere adviezen gepubliceerd over de mondkapjes. Draag ze altijd in een besloten ruimte, maar als je gaat zitten, mogen ze af. Behalve natuurlijk als het een besloten ruimte is met wielen eronder, zoals een trein. Dan moeten ze juist op. Ondertussen wordt de wijkverpleging zonder enige gezichtsbescherming op pad gestuurd naar oude en zwakke mensen. Men was die categorie opnieuw even vergeten. Net als de mensen met huurschuld: die worden na een pauze van enkele maanden aan het begin van de herfst en de tweede golf als vanouds weer op straat gezet. Ook weet de nachtopvang het groeiend aantal daklozen al lang niet meer op te vangen. Daarom worden ze zo vaak in trappenhuizen en kelders van flatgebouwen aangetroffen.
De brave burger gaat hoofdschuddend aan hen voorbij. Hij heeft het mondkapje onder zijn kin hangen om het straks in een overdekte ruimte gemakkelijk omhoog te kunnen trekken tot mond en neus bedekt zijn.
Professor Voss zei woensdagavond in Op1: “Als je Duitsers opdraagt: ‘Springen’, dan vragen zij: ‘Hoe hoog?’ En Nederlanders vragen  dan ‘Hoezo?'”
Dat is een misleidend beeld. Nederlanders zijn als was in je handen als je ze weet wijs te maken dat ze iets altijd zelf hebben gewild.
Daarom  halen ze nu massaal de mondkapjes uit de schappen. Om erbij te horen. Omdat we het nu eenmaal met zijn allen zo hebben afgesproken. Omdat het logisch is. Omdat het nu geen tijd is om dwars te liggen. Omdat je niet als wappie door het leven wil gaan. Omdat je wilt laten zien hoe ook jij je verantwoordelijkheid neemt.
Maar je  toont je onmacht. Het virus dringt altijd door.
Bekijk hier de trailer van La Valla. De serie wordt op Netflix met Nederlandse ondertitels vertoond:
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.