De dokters in opstand

Hopelijk zijn de duizend artsen die gisteren hun manifest naar buiten brachten nog net op tijd. Heel Nederland bewonderde de medische stand de afgelopen maanden. Er werd geklapt vanaf balkons. En voordat ze weer in de anonimiteit achter hun gecertificeerde mondkapjes verdwijnen laten ze in dat manifest weten hoe beroerd het eigenlijk is gesteld met de medische wereld. In de jaren negentig van de vorige eeuw is een proces in gang gezet waarin de zorg steeds meer werd overgelaten aan ‘de markt’, met als dieptepunt dat in 2006 zelfs de hele zorgverzekering in particuliere handen kwam.

Er kwamen steeds meer regels en administratieve rompslomp. Ondeskundige lieden gingen zich bemoeien met het proces (diagnose en behandeling). In het manifest roepen de artsen o.a. op tot een herwaardering van de beloning van zorgpersoneel, grenzen aan overbehandeling en een meer preventief beleid op het gebied van de volksgezondheid. En uiteraard het terugdringen van het volkomen zotte administratievirus dat een groot deel van hun tijd in beslag neemt.

Het manifest roept ook op tot centrale sturing. Even los van de kritiek die je kunt hebben op het Haagse beleid in de afgelopen maanden: moet de zorg niet gewoon worden bepaald door de mensen uit de zorg zelf? Niet door ministers en andere politici die overal verstand van denken te hebben, niet door zorgverzekeraars die aan hun rendement moeten denken, niet door ambtenaren die administratieve regels en voorwaarden bedenken. Gewoon door de dokter, de verpleegkundige, de thuiszorgwerkers zelf. Maar ja toch maar even tekenen dat manifest van de dappere dokters.