De draaideur van de sociaaldemocratie
• 10-04-2012
• leestijd 3 minuten
Over hoe een voormalige PvdA staatssecretaris van Volksgezondheid de stakende schoonmakers hun ziektegeld ontzegt
Het zijn zware tijden voor links. Het is crisis. Sociale rechten liggen overal onder vuur. Een beleid van verdere marktwerking en privatisering dreigt uit te monden in een structureel grotere sociale ongelijkheid. Een van de weinige lichtpunten deze laatste jaren is de schoonmakerscampagne. De vakbond is er zowaar in geslaagd mensen aan de veelkeurige onderkant van de arbeidsmarkt een stem te geven.
Het is een campagne die zo knuffelbaar is dat zelfs GeenStijl er positief verslag van deed. Wat is er nu in te brengen tegen hardwerkende Nederlanders die gewoon behoorlijke arbeidsvoorwaarden willen? Matthijs van Nieuwkerk verklaarde zich voor de draaiende camera’s solidair, en zelfs een zakelijk icoon als Jort Kelder heeft zich met de gele schoonmakershandschoen laten portretteren.
De campagne is nu echter in zwaar weer terecht gekomen. Na een record van tien weken staking liggen de onderhandelingen plat. Het grootste twistpunt zijn de wachtdagen. De schoonmaak is een van de laatste sectoren waarin je de eerste twee dagen dat je ziek bent, simpelweg niet betaald krijgt. Het schijnt een historisch overblijfsel te zijn van een wet uit 1930. De vakbond wil hier van af, de schoonmaakbedrijven weigeren obstinaat. Wat dit tot meer dan een klassiek gevecht tussen werknemers en werkgevers maakt is de man die namens de schoonmaakbedrijven het woord voert. Het is een voormalige PvdA staatssecretaris van Volksgezondheid, Hans Simons.
Afgelopen donderdag was hij in een interview op radio 1 te horen. Dit was zijn argumentatie om geen ziektedagen te betalen: “Ik kies meer voor de solidariteit voor de mensen die echt ziek zijn, dan het ‘grijze verzuim’ te honoreren”.
Waarmee hij feitelijk beweert dat schoonmakers die een of twee dagen ziek zijn, eigenlijk niet ziek zijn. Kunnen ze vast nog wel een leuke afkorting voor vinden. Zoals we nu al de nww’ers hebben, de niet-werkende werkzoekenden, binnenkort de nzz’ers, de niet-zieke zieken. Hans Simons probeerde zijn eigen halsstarrigheid ook nog op het interne conflict binnen de vakbond af te schuiven, een situatie die niet speelt binnen de schoonmaak. Al met al een interessante positie voor een voormalige staatssecretaris van Volksgezondheid. En zeker voor een sociaaldemocraat.
Het is het zoveelste verhaal van een sociaaldemocraat die de eigen principes verloochent, om lekker te kunnen schnabbelen bij de grote jongens van het bedrijfsleven. Hans Simons kan zich zo in het illustere rijtje voegen van Jacques Wallage en Wim Kok, die onlangs de directie van Post NL zo’n 10 miljoen uit de kas meegaven, terwijl duizenden postbodes wegens ‘kostenreducties’ ontslagen worden. Het voorval leidde tot een withete reactie van Youp van ‘t Hek, die Samsom en Spekman in een column opriep om schoon schip te maken en Kok en Wallage de partij uit te gooien. Laten ze dan Hans Simons ook niet vergeten.
Bij de PvdA heerst er doodse stilte over dit alles. Wel zagen we Diederik Samsom voor de camera’s van Pauw & Witteman zijn solidariteit uitspreken met de postbodes en de schoonmakers. Hij keerde zich tegen bedrijven die “schoonmakers door de gangen jagen” en hun in onduidelijkheid laten over hun rechtspositie. Hij riep bedrijven op schoonmakers weer direct in dienst te nemen en behoorlijk te betalen. Want dat zou goed voor de samenleving zijn. Intussen is het een partijgenoot van Samsom die de voet dwars zet en openlijk op ramkoers aanstuurt met de vakbond. Een voormalige staatssecretaris van Volksgezondheid die zich publiekelijk tegen een sociaaldemocratische verworvenheid keert: uitbetaling bij ziekte.
Wil de aantrede van Samsom een terugkeer van de geloofwaardigheid zijn, dan dient de PvdA allereerst haar eigen partijleden de wacht aan te zeggen. Dan dient Samsom de gele handschoen op te nemen, en zich te mengen in dit conflict. Hij moet laten zien dat waar hij voor staat meer inhoudt dan een lege soundbite voor een televisiepubliek.