De dwangbuis van Johan Derksen

Johan Derksen zei onlangs in Voetbal International dat Marokkaans-Nederlandse profvoetballers ‘moreel’ verplicht zijn voor Oranje te kiezen. Ze zijn vaak geboren en getogen in Nederland en hebben volgens Derksen ‘geprofiteerd van alles’ in het land dat hen met ‘heel veel warmte omarmd heeft’. Met zijn poging voetbal te politiseren slaat Derksen de plank volkomen mis en verpest hij de voetbalcultuur.

Profvoetballers willen wel vaker voor een ander land uitkomen dan hun geboorteland. Denk hierbij aan Salomon Kalou, die na veel rompslomp toch niet genationaliseerd kon worden om voor Oranje te spelen. De gehele voetbalwereld zette zich destijds in om Rita Verdonk te overtuigen Kalou toch het Nederlandse burgerschap te verschaffen, maar het mocht niet baten. Uiteindelijk kwam hij toch voor Ivoorkust, zijn thuisland, uit.

Het lijkt me logisch dat je als profvoetballer in het allerbeste elftal terecht wil komen. Lukt dit niet, dan kan een ander land een optie zijn.

Dat Derksen het jammer vindt wanneer een goede voetballer Nederland verlaat is begrijpelijk. Hoe hij de conclusie trekt dat Marokkaans-Nederlandse jongens ‘moreel’ verplicht zijn voor Oranje te kiezen, begrijp ik niet. Volgens Derksen hebben de jongens ‘geprofiteerd van het sociale stelsel’ en voor wat hoort wat. Hij degradeert de in Nederland geboren jongens tot tweederangsburgers door ze af te schilderen als een soort parasieten die nog een schuld af te lossen hebben.

Bij voetbal doet niets anders er toe dan talent. Je zou van Johan Derksen verwachten dat hij dat wel weet. Hopelijk laat hij zijn kromme visie snel achter zich, zodat we ons, gezamenlijk en saamhorig, op kunnen maken voor het Europees Kampioenschap in juni.