De emotioneelste mensen ter wereld

Ivan Wolffers schrijft elke dag een gezond weetje, gebaseerd op onderzoeken met merkwaardige en soms ongelofelijke uitkomsten. Door de weetjes van Wolffers leer je van alles over bijvoorbeeld verschillende ziektes, medicijngebruik en gezond afvallen, maar ook over de vaak komische verschillen tussen mannen en vrouwen.

Mensen uit de Filipijnen zijn de meest emotionele mensen ter wereld en die uit Singapore de minst emotionele. Dat zou uit een Gallup onderzoek blijken.

Waarom willen we zoiets in hemelsnaam weten? En wat bezielt toch de mensen in de media om zo enthousiast te zijn over toptienen en percentages? Het leven bestaat uit grijstinten (en daarmee bedoel ik niet die van mijnheer Christiaan uit het succesvolle boek van EL James).

De onderzoekers belden mensen in 150 landen op en vroegen of ze die dag emoties hadden, daarbij ging het om positieve en negatieve emoties.

Positieve gevoelens waren lekker uitgerust, behandeld met respect, vrolijkheid, veel glimlachen en gewoon lachen. Negatieve gevoelens waren boosheid, stress, somberheid, lichamelijke pijn en zorgen over mogelijke pijn.

Ik denk dan altijd aan wat ik zou doen als ik opgebeld werd door iemand die me zou vragen of ik even aan een emotietest mee zou willen doen.

Ik denk dat ik het wel weet: geen tijd. Wat voor mensen hebben wel tijd voor zo’n gesprek?

De topvijf van meest emotionele landen betrof allemaal eilandstaten en in de Filipijnen had 60 procent van de ondervraagden per dag wel een emotie. In Singapore had 36 procent van de geïnterviewden in de afgelopen 24 uur wel een gevoel gehad. Wat heb ik nu weer? O, een gevoel. Nederland staat samen met Indonesië, Griekenland, Groot-Brittannië, Zwitserland, Jordanië en Ghana in het tweede rijtje, zoals ze dat bij Studio Sport omschrijven. Het houdt niet over, maar we zijn niet bepaald het meest emotionele volkje.

Het is allemaal een beetje onzin en als je er iets over kunt zeggen is het dat emoties pas zichtbaar voor ons worden als we ze vorm kunnen geven, bijvoorbeeld door er woorden aan te verbinden. Het is een taalgebonden cultureel fenomeen waarbij je een naam leert geven aan dat knagende gevoel in je darmen of de vlinders in je buik.

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Het weetje van dinsdag nalezen: Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg Het meest recente boek van Ivan Wolffers is: Gezond