De geestelijk verziekte sfeer in de kringen rond Thierry Baudet

Inmiddels zijn de feiten rond het zogenaamde ‘4 Marokkanen’-incident boven tafel gekomen. Het waren de ‘dierbare vriendinnen’ van Thierry Baudet die zich misdroegen: zij weigerden hun plaatsbewijs te tonen aan controleurs van de NS omdat die er naar hun idee te ‘Marokkaans’ uitzagen. Het kon geen zuivere koffie zijn met hun identiteitsbewijzen. Pas toen zich een politieagent aandiende, schrokken zij en toonden hun kaartje alsnog. Daarna kwamen ze er heel genadig van af.

Er zijn er voor minder met veel bombarie uit de trein gesleept in dit land. Hun versie van het verhaal, aan Thierry verteld, leidde tot de noodlottige tweet waarmee de grootste intellectueel van Nederland zich ongelooflijk te kijk zette.

De identiteit van de dierbare vriendinnen is – nu ik deze regels op maandagmorgen schrijf – nog onbekend maar ze doet er ook niet toe. Het gaat om hun reactie in de trein. Die geeft blijk van de zieke sfeer rond Thierry Baudet. Men is daar zo bevooroordeeld en racistisch ingesteld dat men automatisch in de stress schiet als zich een overheidsdienaar of -dienares aandient met het ‘verkeerde’ uiterlijk of kleur. Dat past niet in hun denkraam. Daar moet wel oplichterij in het spel zijn.

Deze sfeer van vooroordeel en kwaadaardige mythomanie heerst uiteraard ook binnen de partij en dat vormt waarschijnlijk de grootste aantrekkingskracht: ruim veertigduizend leden hebben zich al laten lokken door de geestelijk verziekte sfeer rond Thierry Baudet, waarvan de dierbare vriendinnen zo’n scherp gestoken beeld schetsten door hun wangedrag in de trein.

Hun straffeloos gebleven wangedrag, nogmaals.

De rest van Nederland ziet hoe de kinderen der duisternis zich scharen rond hun prins op het zwarte paard. Je moet er toch niet aan denken dat deze verziekte sfeer van denken de maatstaf wordt voor het openbaar bestuur.

Update Inmiddels heeft Thierry Baudet op zijn Facebookpagina geplaatst wat hij noemt een statement. Dit bevestigt de ergste vermoedens omtrent de prins op het zwarte paard en zijn kinderen der duisternis. Immers tot een eenduidig en overtuigend excuus komt het niet. De dierbare vriendinnen zijn nu intimiderend bejegend door vier controleurs , die meermalen ‘wapengerei’ (wat is dat?) toonden, waarna zij een geplastificeerde legitimatie te voorschijn haalden in een in vorm en stijl afwijkend lettertype.

Alsof de dierbare vriendinnen doorkneed waren in de huisstijl van de NS. De heren deden niet aan de-escalatie toen het vervoerbewijs uitbleef. Ook bleven ze de rest van de reis in de buurt, aldus Baudet, wat de dierbare vriendinnen een heel onveilig gevoel gaf ook tijdens hun wandeling naar huis. Ja, want die controleurs met hun tanige huidskleur komen zo achter je aan, niet….

Daarna zouden ze de leider van de FvD geheel overstuur gebeld hebben, die dierbare vriendinnen. Dat kan ik me voorstellen. Ik heb ook wel eens terecht een uitbrander gekregen van een agent maar ik was toch de hele avond boos en niet op mezelf.

Mijn moeder zei over dergelijke betogen altijd: “Het smoesje is goed maar het praatje deugt niet.”