De Grieken bestaan niet

Er zal de komende weken veel over de Grieken worden gesproken. Zo van “De Grieken” hebben hun billen gebrand en kunnen nu niet weigeren op hun blaren te zitten. “De Grieken” hebben de miljarden opgesoupeerd die voor onze bejaarden waren bestemd. Als “De Grieken” eind januari verkeerd stemmen, dan brengen zij de euro en de EU in gevaar. Ik zeg u: “De Grieken” bestaan niet.

Er bestaat wel een Grieks electoraat dat volgens de peilingen steeds meer naar links opschuift en waarschijnlijk ook naar rechts want de neonazistische Gouden Dageraad verheugt zich in een bestendig groeiende populariteit. Het kent ook een variant van de Nederlandse links-rechts-coalitie, namelijk een regering, gedomineerd door de conservatieve Nieuwe Democratie en de socialistische Pasok.

Deze Pasok is bij de vorige verkiezingen al zwaar gehavend en wordt zo geassocieerd met een neoliberaal bezuinigingsbeleid dat ze net als de PvdA haar relevantie en betekenis waarschijnlijk voorgoed heeft verloren. De Nieuwe Democratie staat er ook slecht voor maar verkeert allesbehalve in stervensgevaar omdat het gevoerde beleid niet zo ver afstaat van de eigen ideologie.

Dat beleid is min of meer opgedrongen door de Trojka – afgevaardigden van de Europese Commissie, de Europese Centrale Bank en het Internationaal Monetair Fonds, die op nogal dwingende wijze bezuinigingen suggereert en privatiseringen oplegt. Het komt erop neer dat de rekening voor het wanbeleid bij de gewone burgers wordt gelegd, die part noch deel hebben gehad aan de corruptie, de dubbele boekhouding van de overheid, de geldverspilling en de bouw van witte olifanten, bijvoorbeeld in het kader van de Olympische Spelen. Het is daarbij nuttig om te weten dat die dubbele boekhouding werd opgezet in samenspraak met de Amerikaanse bank Goldman Sachs.

De Griekse overheid kon haar schulden gemakkelijk financieren tot de banken overal ter wereld ineens door de belastingbetalers gered moesten worden omdat ze zich massaal kapot gegokt hadden. Daardoor bleek de Griekse staat ineens op een faillissement af te stevenen, wat de trotse euro op losse schroeven zette. Daarom schoten de regeringen van de overige euro-landen te hulp. Of liever gezegd: ze plaatsten Griekenland in de schuldsanering in ruil voor nieuwe kredieten waarmee het land aan zijn internationale verplichtingen kon voldoen.

De miljarden euro’s gingen via Athene linea recta naar de schuldeisers – veel daarvan in de rijke noordelijke EU-landen – die ooit zonder blikken of blozen de overheid in Athene vol hadden gestopt met hun leningen. Zij zijn het die door “de belastingbetaler” zijn gered en niet “De Grieken” om één keer in het misleidende taalgebruik te vervallen dat wij de komende maanden zo vaak gaan horen. Het zijn juist de regeringen in het noorden van Europa die met dit beleid hun eigen huid en die van hun financiële sector hebben gered.

Als wij de peilingen mogen geloven, is een snel groeiend aantal Griekse kiezers deze schuldsanering zat. Zij hebben de indruk dat zij de rekening moeten betalen voor het stutten van de banken in de noordelijke landen van Europa en zij zijn daartoe niet langer bereid. Het opgelegde bezuinigingsbeleid is zo streng, dat het voor hén niet veel erger kan worden. Althans, daarvan zijn zij overtuigd. Ze voelen zich misbruikt. Als hun electoraal gedrag tot ineenstorting van de euro leidt en ook een peilloos diepe crisis in onze contreien, dan zien zij daar wellicht een zekere vorm van gerechtigheid in.

Dijsselbloem en de grote betaalmeesteres Merkel lijken dat te beseffen. Ze zeggen niets wat Griekse kiezers zou kunnen prikkelen. Elk dreigement, elke waarschuwing dat de ondergang nabij is, betekent extra stemmen voor de coalitie van radicaal links Syriza of de Gouden Dageraad.

Dat zijn de feiten. Er is geen sprake van dat de Grieken onze belastingcenten over de balk gooien. Een Griekse regering zonder veel legitimiteit gebruikt ze om schulden af te betalen. Wel blijkt dat het financieel bestel nog steeds een kaartenhuis is. Ook dringt zich dat oude gezegde weer op: Als je honderd gulden schuldig bent aan de bank, heb jij een probleem. Als je honderd miljoen schuldig bent, heeft de bank een probleem. Handelt een groot deel van de Griekse kiezers naar dat gezegde, dan stemmen ze massaal tegen de partijen die zich de saneringsplannen van de trojka hebben laten aanleunen. Dan zitten behalve zij ook jij en ik met de gebakken peren.

Beluister dit opiniestuk hier.

 

Volg Han ook op Twitter

 

Het nieuwste boek van Han is De Mooiste Jaren van Nederland (1950-2000)

 

 cc-foto: linmtheu