De heiden als ontaard wezen

Expansiedrang van de Islam, de vrees en het geliefde onderwerp van de PVV, moet niet verward worden met wraakname door terroristische groeperingen.

In zowel orthodox-protestantse kerken als binnen Katholieke, Joodse en Islamitische kringen is het niet gewenst om je in te laten met ongelovigen. Een heidense buurman mag je natuurlijk wel groeten, maar veel meer wordt afgeraden, een gezamenlijke barbecue is uit den boze. Eigenlijk is het de plicht van de gelovige om de heiden te doen bekeren, maar tegenwoordig wordt dat niet echt meer gewaardeerd. Het individualisme staat ons niet langer toe, grondig van leefstijl te veranderen omdat iemand anders een beter idee heeft dan jijzelf.

Wanneer een moslim zegt dat hij wil dat iedereen zich tot de Islam bekeert, is dat niet veel meer dan een logische redenering, in plaats van reden tot paniek. Stel je voor dat iedereen dezelfde normen en waarden aanhangt als jij, is dat niet een prachtig utopisch beeld? Als er beweert wordt dat sommige, tamelijk kleine groeperingen dit met geweld willen afdwingen begaat men een vergissing. Terrorisme heeft niets met evangeliseren te maken, maar eerder met vergelding.

Het uitsluiten door religieuzen van andersdenkenden en het oproepen tot bekering is overigens geenszins een nieuw begrip in de Europese geschiedenis. Hoewel de PVV het tot een noviteit heeft verheven, actueel heeft gemaakt, is er in het geheel geen nieuws onder de zon. Sinds Karel de Grote in de 8e eeuw en de Spaanse Inquisitie in de 16e eeuw tot en met het conflict tussen Katholieken en Protestanten in Noord-Ierland in de jaren ’80 en ’90, speelt bekering een rol in de geschiedenis van Europa. Degene die niet bekeert wil worden heeft niet zoveel te vrezen, wij kunnen ons heus wel tegen dat soort dingen verweren en zijn in het geheel niet zo slap als de PVV ons wil doen geloven.

De heiden Voor zowel de christen als de moslim is de heiden een ontaard wezen. Een heiden vult zijn dagen namelijk met het verrichten van gruwelijke zonden, zonder daar vergeving voor te vragen en dat met voorbedachte rade. Als gevolg daarvan gaat hij onmenselijk lijden tegemoet na dit aardse leven, waar hij zelf voor kiest.

De term ‘heiden’ kan worden uitgelegd als een feitelijke benaming, namelijk uitgaand van het feit dat iemand bijvoorbeeld geen christen is en een ander geloof aanhangt of geen enkel. Er ligt dan geen waardeoordeel aan ten grondslag. Maar in de praktijk draagt het wel degelijk afkeer en weerzin in zich. Voor de doorsnee gelovige is de ongelovige zoals gezegd het verlengstuk van de duivel, die door hen werkt en verleidt tot zonde. De meest ontaarde verschijningsvorm van de heiden is de afvallige. Hij heeft namelijk kennis genomen van de wil van God en besloot ze desondanks niet te eerbiedigen.

De heiden wordt ook wel omschreven als een barbaar en in zekere zin is hij dat ook. De heiden mist hoe dan ook een grote hoeveelheid cultuur. Als gelovige leer je al van kleins af aan teksten lezen en begrijpen. Liederen uit je hoofd opzeggen en zingen. Je leert zelfbeheersing door niet te vloeken en stil in de kerkbank te zitten of geknield op een kleedje.

Symboliek speelt een rol, het vouwen van de handen,  het vooroverbuigen en met het puntje van de neus bijna de vloer te raken of de Klaagmuur, is meer dan een loos gebaar.

Veel kwalitatief sterke beeldende kunst kwam voort uit religie. Evenals onvergetelijke muziek. Het verlangen naar een god bergt blijkbaar een bepaalde poëtische noot in zich. Het heeft ons de grootste dichters en de mooiste liederen opgeleverd.

Eenzijdige beschouwingen Wanneer men beweert dat religie zoveel oorlog, leed en ellende veroorzaakt heeft, hebben zij daarin gelijk. Daar zijn we met zijn allen ontzettend tegen, als het ons gevraagd wordt. Maar economische motieven en machtswellust zijn altijd nog de grootste oorzaken van conflicten geweest. En we zijn toch allemaal ook niet vies van een grotere status en een paar centen meer. Gruwelen op zich zijn geen reden om je ergens van te distantiëren, het is onlosmakelijk verbonden met alle leefstijlen. Bedenk er maar een zonder.

Religie levert grote problemen op en biedt mensen tegelijkertijd hoop in bange tijden. Het doet de ene mens de ander het ziekenhuis in slaan. En ook biedt het de ander kracht om uit de kussens op te veren, de voet over de rand van het hospitaalbed te brengen, op de koude vloer te zetten en uit zijn ellende op te staan. Het rijt gezinnen uiteen en bouwt ze. Heelt wonden en brengt ze aan. Religie leverde ons de grootste kunstschatten die de geschiedenis kent op. En vernietigde ze.

Een bepaalde geestelijke waarschuwde zijn kudde ooit met de woorden: “Laat je niet met hen in, ze eten hun eigen baby’s op!” waarbij hij refereerde aan degenen die niet in God geloven. Sindsdien denk ik na over de vraag waarom die heidenen dan iets zijn om je druk over te maken. Als een bepaalde bevolkingsgroep hun eigen baby’s opeet zou ze toch vroeg of laat uitsterven? Gelukkig denken de meeste gelovigen wat meer genuanceerd.

Onderscheid Groot verschil moet gemaakt worden tussen zending en wraak. Hoe kan de terrorist ooit geloven dat zijn bommen leven en genade brengen in plaats van dood en verderf? Het is alleen maar lelijkheid waar hij op uit is. Om heidenen boete te laten doen. Een zelfmoordenaar gelooft dat hij God zelf is, hij weet het alleen goed te verbergen. Onder zijn jas.

De gelovige die wil dat de wereld verandert tot iets dat hij aangenaam vindt, is niet meer of minder dan mens. En uiteindelijk vooral bezig met dagelijkse dingen. Zoals wachten in de rij voor de kassa met het avondeten in de boodschappenkar. Dagdromend. Over dit leven, of er hierna nog meer van hem gevraagd zal worden. Of hij straks opnieuw ergens zijn best voor zal moeten gaan doen en of hij lotgenoten, geloofsgenoten zal treffen.