De knoppen en de maatvoering

De term ‘maatvoering’ was de afgelopen dagen al een paar keer gevallen, maar premier Rutte gaf hem vrijdagavond officieel burgerrecht, toen hij een dikke anderhalf uur lang probeerde geschrokken VVD-prominenten gerust te stellen.

‘Maatvoering’ was het antwoord op de angst en de woede over de gevolgen van de inkomensafhankelijke zorgbijdrage. Tussen de regels door maar nóóit expliciet gaf de minister-president aan dat er nog heel wat gesleuteld moest worden aan wat nu ineens ‘kale afspraken’ heet. Er kon nog heel wat aan de knoppen worden gedraaid. En dan zou het waarachtig wel gaan.

Conclusie: eerst gun je mekaar van alles en nog wat. Daarna ga je aan de knoppen draaien en ontstaat er vanzelf maatvoering zodat ieders nachtrust weer is gegarandeerd, want de nachtmerrie van de kale afspraak is voorbij.

Sodemieter toch gauw op. Dit is een taaltruc om het regeerakkoord opnieuw ter discussie te stellen, nu blijkt dat er allemaal haken en ogen aan zitten, die men in de beslotenheid van de onderhandelingen in de Stadhouderskamer over het hoofd had gezien. Rutte verklaarde ten overstaan van zijn partijgenoten – kameraden had ik bijna opgeschreven – dat geen mens kon uitrekenen wat de gevolgen waren van het plan met de zorgfinanciering. Geen mens dus. Men weet het niet. Men kan er alleen maar een slag naar slaan.

Gelukkig is er de belofte van maatvoering om al die hoog opgetrokken wenkbrauwen weer naar beneden te krijgen.

Om het Binnenhof hangt een mist van woorden. Daarin zien we de schaduwen van Rutte en Samsom. Als puntje bij paaltje komt, staat alles op losse schroeven. Vanwege de knoppen en de maatvoering.

Update 20.29 uur Diederik Samsom verscheen strak in het pak op het congres van de PvdA, maar de menigte die hij toesprak bestond vooral uit middelbare mannen die qua uiterlijke presentatie geïnspireerd leken door Maarten van Rossum. Dat bood een scherp contrast met het jasje-dasje-volk van de VVD-bijeenkomst op vrijdagavond.

Er bestaat een gigantisch cultuurverschil tussen beide partijen, te groot om door de persoonlijke chemie in het kabinet te worden overbrugd. Het kan best zijn dat het gemiddelde VVD-raadslid erg geschrokken is van de totaal aanblik die zijn rode broeders boden, zo opvallend en massaal in vergadering bijeen. Diederik Samsom sprak weliswaar geruststellende woorden, waaruit de goede verstaander kon afleiden dat geen buitensporige offers zouden worden gevraagd maar het is de vraag of de ‘rank and file’ van de VVD die bedoeling door heeft. Dat kan nog forse ruzie opleveren over de richting waarin de knoppen moeten worden gedraaid.

Bovendien: hoe lang zal het gemiddelde PvdA-lid zich laten temmen door de vermaning van Asscher dat het nu eenmaal minder wordt in Nederland? Zijn oud-testamentische voorganger Jozef, de onderkoning van de Farao van Egypte, voorspelde eerst vette jaren voor de magere eraan kwamen en niet omgekeerd. De grondtoon van het kabinet deugt en je mag – met de herinnering aan acht jaar paars – hopen dat het in stand blijft , maar even zo goed is de vrees gewettigd dat het de komende tijd niet alleen de Bijenkorf is die dwaze dagen organiseert.