De Koningsspelen

Er was een mail van school. Er werden hulpouders gevraagd voor de Koningsspelen. Een sportdag voor alle basisscholen om te vieren dat we een koning krijgen. Eerst een gesponsord ontbijt door de Jumbo en dan gezellig met zijn allen in oranje kleren spelletjes doen.

De Koningsspelen. Ik kauw nog wat na op het woord. Het klinkt stom.

‘Wat een onzin,’ zeg ik tegen J.. ‘Jullie hebben toch al een sportdag gehad in september? Waarom nu opeens een extra sportdag, alleen maar vanwege die nieuwe koning?’ ‘Iedereen vindt het leuk,’ zegt J. ‘Het is heel bijzonder dat we een koning krijgen, hoor.’

Ik slik mijn tirade over opgelegde leukheid in en zet de tv aan. Ik zie rappers die een lied inzingen voor de nieuwe koning. Weer die koning. Ik zucht en zap naar een andere zender. Daar gaat het over een optreden van de drie André’s op 30 april. ‘Harstikke leuk dus,’ hoor ik een presentator zeggen. Bah. Terug naar de eerste zender. Daar gaat het inmiddels over een rondvaart waarbij iedereen het nieuwe koningspaar mag toejuichen. ‘Heel bijzonder allemaal.’ Geïrriteerd zet ik de televisie uit en smijt de afstandsbediening op de bank. Hij overleeft het maar net.

Een paar dagen later bel ik een vriendin, we hebben elkaar al een tijd niet gesproken. ‘Ik kan nu niet praten,’ zegt ze. ‘Ik kijk naar het interview met het koningspaar.’ ‘Kijk je daar echt naar?’ vraag ik. ‘Ze zeggen toch niks, het is allemaal ingestudeerd en voorgekauwd.’ ‘Nou, ik vind het wel bijzonder,’ zegt ze, en ze hangt op. Verbaasd kijk ik naar de telefoon waar nu alleen een piep uitkomt.

De volgende dag loop ik door de stad. Alle winkels hebben speciale spullen voor 30 april. ‘Laat zien dat je oranjefan bent!’ juichen aanplakbiljetten. Ik zie oranje pruiken en hoeden, oranje strings en oranje bh’s, oranje plastic klompen die je over je schoenen kunt doen en oranje t-shirts met teksten als: hee majesteit, ga eens bier halen!

Ik ben niet echt tegen het koningshuis. Ik ben ook niet echt voor. Als je geen koningshuis hebt, moet je een president hebben en dat schijnt duurder te zijn. Dat is genoeg reden voor mij om niet tegen het koningshuis te zijn.

Maar de laatste weken wordt het me wel moeilijk gemaakt. Nergens kun je het koningshuis en de bijbehorende oranje troep meer ontwijken. Het is nog erger dan bij voetbal. En hoe meer ik ermee geconfronteerd word, hoe geïrriteerder ik raak.

‘Het is te massaal,’ zegt een vriend die wel van voetbal houdt, maar niet van de monarchie. ‘Het is te plat en te commercieel,’ vindt een vriendin die overweegt lid te worden van het Republikeins Genootschap. ‘Dit heeft niets meer met waardigheid en tradities te maken.’ Zo inhoudelijk is mijn weerzin niet eens. Ik kan zelfs maar één reden voor mijn irritatie aangeven. Ik word gewoon strontchagrijnig als iedereen zo kritiekloos enthousiast is. Ik heb me dus lekker niet opgegeven als hulpouder voor de Koningsspelen.

Neem ook een kijkje op de website van Eva Rensman