De laatste stijfkoppen

We hebben allemaal gezien hoe de bierkeetjeugd van Dokkum, onder aanvoering van een soort  Boss Hogg  met twijfelachtige tattoos op een motor, een snelweg blokkeerde om bussen met demonstranten te stoppen, en hoe Pegida in vol Piet-ornaat kabaal schopte op een lagere school en het woonadres van Sylvana Simons op internet zette.

We zagen ook dat de gemeente Amsterdam geen Zwarte Pieten meer inzet tijdens de intocht, en we mochten vooral meemaken dat de politie zich verontschuldigde voor een gewiste tweet waarop agenten te zien waren in volledige Zwarte Piet-uitdossing. Nadat vorig jaar al een soortgelijke tweet werd verwijderd van de Rotterdamse politie, is dat toch wel een hoogtepunt.

De voorstanders van Blackface-Piet hebben het pleit nu echt verloren. Het is voorbij als de politie besluit dat foto’s van agenten als Zwarte Piet niet meer acceptabel zijn, en zich verontschuldigt voor iets wat de meesten van ons tien jaar geleden nog heel normaal zouden hebben gevonden. En het is voorbij als alleen hardcore racisten zoals Pegida zich – op kenmerkend naargeestige wijze – nog willen inzetten voor behoud van deze bespottelijke traditie. Gezien de opkomst bij de gemiddelde Pegida-betoging – drie man, tien man politie en twintig man pers – weet de gemiddelde Nederlander heel goed wat voor varkensvlees het in de kuip heeft als het over Pegida gaat. Verandering van thematiek gaat niet helpen.

Nu moeten we alleen nog de laatste stijfkoppen overtuigen. Dat wordt een zaak van de lange adem. Over dertig jaar worden er in dorpjes diep in het binnenland nog Zwarte Pieten gevonden die zich al die jaren  verborgen  hebben gehouden, levend van bessen en grassen, blikken schoensmeer van de legerdump, en af en toe een kip. Een hoogbejaarde Edwin Wagensveld zal erbij worden gehaald om ze te overtuigen om tevoorschijn te komen.

De achterkleinkinderen van Wagensveld zullen daar niet bij zijn. Die zien liever de intocht van de Sint en zijn Pieten, wat een feest is voor  ieder  kind.