De lui die op Uw kosten leven, krijgen het allemaal cadeau

Loopt het zweet al tappelings van Uw rug af? Hebt U zich  laten misleiden door die schijn van enige verkoeling in het weekend? Bent U alweer bezig zich het schompes te werken in het besef dat er straks voor U geen cent in de pensioenpotten meer over is?

Dan heb ik nog meer slecht nieuws. U mag straks opdraaien voor de begrafeniskosten van een groeiende menigte uitvreters. De laagstbetaalden in ons land hebben steeds vaker geen uitvaartverzekering. Als de spaarpot dan aan het eind van het verhaal leeg is en de nabestaanden de erfenis afwijzen, dan komt de  uitvaart voor rekening van de gemeente, zo schrijft het Algemeen Dagblad. In het artikel spelen de woorden ‘kosten,’ ‘gemeenschap’ en ‘belastingbetaler’ een alarmerende rol. Verslaggever Peet Vogels is kennelijk te jong om de uitdrukking te kennen ‘van de armen begraven worden.’

Dit nieuws komt uit de koker van de begrafenisverzekeraars. Zij stellen vast dat een uitvaart op zijn minst enkele duizenden euro’s kost, ook als een armlastige vanwege de overheid op een zo sober mogelijke wijze ter aarde wordt besteld. Dat kan dus nog oplopen als die antisociale gewoonte van de minima om maar geen begrafenisverzekering te nemen toeneemt. Wij hebben er weer een maatschappelijk probleem bij. Zo zie je maar weer wat er gebeurt, als je die lui hun hele leven pampert: ze zadelen je ook nog op met hun lijk.

Het schijnt te komen omdat vanwege wettelijke regelingen een adviesgesprek om zo’n verzekering te nemen al gauw honderd euro kost. Daarna ben je aan premie een euro of tien per maand kwijt, tenminste als je er vroeg bij bent en niet tot je vijftigste wacht met het nemen van zo’n polis. Menig nabestaande merkt overigens dat daarmee de totale kosten van de plechtigheid met alles erop en er aan vaak bij lange na niet zijn gedekt. De verzekeraars weten wel een oplossing: je zou die honderd euro kunnen uitsmeren over een lagere periode en toevoegen aan de premie. Dan merkt de laagstbetaalde het niet zo. Zij luiden de alarmbel omdat in de allerlaagste regionen van het inkomensgebouw het percentage verzekerden is teruggelopen van 79% naar 54%.

Hoe dan ook, wie op het minimum zit houdt vaak genoeg geen geld over voor een begrafenisverzekering. Als je van de hand in de tand moet leven, is zo’n polis wel het laatste waaraan je denkt. En dan meent het Dijkhoffvolk – de talrijke kleine geesten die denken dat zij en uitsluitend zij altijd gepakt worden – ook nog dat  dat het allemaal wat minder kan met die uitkeringen.

De koopkracht van de bijstandsuitkering – het laatste toevluchtsoord voor wie van de arbeidsmarkt is verbannen om leeftijd, kleur of gebrek – vertoont de laatste veertig jaar een dalende tendens. Je komt er ook nog eens veel eerder in dan vroeger omdat van de hooggeprezen Nederlandse verzorgingsstaat steeds minder is overgebleven.

Dan krijg je dat. De lijken blijven boven de grond staan. Het armzalige boeltje in de wederopbouwflat is onvoldoende  om de begrafeniskosten te dekken. De  gemeente dokt, nadat ze eerst met zorgvuldigheid op zoek is gegaan naar nabestaanden die wellicht een poot kan worden uitgedraaid. Dit is de Rotterdamse aanpak. Bent U in deze geweldige gemeente aan de Maas zelf bijstandsgerechtigd, dan kan het zijn dat U in aanmerking komt voor bijzondere bijstand om een deel van de begrafeniskosten te dekken. Die bijzondere bijstand moet U aanvragen met dit formulier waarop overigens de rubriek ‘begrafeniskosten’ niet voorkomt. Let ook goed op de bescheiden en kopieën die allemaal moeten worden bijgevoegd voor men er bij de sociale dienst ook maar aan denkt om de aanvraag maar in behandeling te nemen.

In Halsemastad raadt de gemeente nabestaanden met een kleine beurs aan om een budgetuitvaart zonder plechtigheid te regelen. Een beetje zoals je dat doet met een huisdier. Dan ben je voor 1350 euro klaar. Als de gemeente het zelf doet en je daarna weet te vinden om de kosten te verhalen, ben je vaak duurder uit.

Dus U ziet, waarde belastingbetaler, de lui die op Uw kosten leven, krijgen het allemaal cadeau en ongevraagd aangereikt. Die lui hebben het maar makkelijk en liggen in het zonnetje. Precies waar U tijdens Uw lunchpauze iedere keer op hamert.

Ploeteraar dat u daar bent in de participatiemaatschappij.