De onmisbaarheid van schoonmaker Saïd en zijn tienduizenden lotgenoten

Deze zaterdag biedt het AD een onthutsend inkijkje in de onderkant van Nederland. Letterlijk zelfs. De krant publiceert een interview met de illegale Saïd die zonder enige bescherming, met een groepje collega’s in dezelfde omstandigheden, kruipruimtes moest schoonmaken onder het AMC, het Academisch Ziekenhuis van de Universiteit van Amsterdam. Soms maakten ze dagen van vijftien uur.

Saïd werkte voor het schoonmaakbedrijf TS Almere, dat hem bij de uitbetaling van zijn loon uiteraard geen bonnetje meegaf. Als het al betaalde.

Het geval Saïd laat een bewust vergeten kant zien van het kapitalisme in Nederland. Dit land kent een forse categorie onderbetaalde, uitgebuite, onder gevaarlijke omstandigheden werkende arbeiders die vanwege een ontbrekende verblijfstitel geen enkel recht hebben. Voor een schamel loon doen zij zwaar en vaak risicovol werk. Het geval Saïd zal ongetwijfeld veel meewarig commentaar oproepen van het ‘grenzen dicht’-volk: “Kijk nu eens waar wij tegen strijden. Is het niet schandalig, hoe die mensen worden behandeld? Zet ze uit. Houd ze aan de grens tegen. Voor hun eigen bestwil.”

En daar zal het bij blijven.

Zo komt een wezenlijk feit niet aan het licht: hun onmisbaarheid. Zonder het werk van deze ploeteraars, van deze rechteloze dagloners zouden grote delen van de samenleving niet meer functioneren. Het AMC krijgt zijn budgetten rond omdat het bij de aanbestedingen voor de laagste inschrijver kiest, bijvoorbeeld de schoonmakers van TS Almere.

TS Almere kán zo laag inschrijven omdat er genoeg Saïds rondlopen in de schaduwen van onze samenleving. We willen hun bestaan ontkennen. De minister zal ferm vaststellen dat zij hier niet hóren maar ze zijn essentieel. We kunnen ze niet meer missen. We hebben ze nodig. Zij zijn een sluitsteen in het grote systeem van zogenaamde efficiency , zogenaamde marktwerking en zogenaamd ondernemerschap, dat de christenminister Hoekstra zijn begrotingen oplevert met zwarte cijfers en overschotten.

Ik moet ineens denken aan onze Gouden Eeuw en aan de zielverkopers, die de sloppen van Amsterdam afstruinden om onder migranten mannen te vinden die gek of wanhopig genoeg waren om zich te laten ronselen voor de schepen van de Verenigde Oost-Indische Compagnie. Het waren deze sloebers, die de groei en bloei van de eerste multinational uit de wereldgeschiedenis mogelijk maakten.

Er is niks veranderd. Misschien een ideetje voor Thierry Baudet als hij verlegen zit om een onderwerpje voor zijn serie over de vaderlandse geschiedenis.

Er is verdomme geen spát veranderd.