De ouders in RTL 4-programma 'het beste voor je kind' slaan compleet door

Sinds enkele jaren verkoopt Albert Heijn online pakketten met daarin groenten en fruit dat normaal gesproken afgekeurd zou worden en verwerkt als restproduct. ‘Buitenbeentjes’ worden ze genoemd. De buitenbeentjes die in zo’n pakket zitten zijn seizoensgebonden en hebben allemaal een afwijkende vorm of kleur, waardoor ze niet of minder snel regulier in de winkel verkocht worden. De dozen met restfruit en restgroente worden vervolgens met veertig procent korting verkocht. Dit voorkomt op een inventieve manier dat we in ons land minder groente en fruit weggooien dan de ongelooflijke veertig miljoen kilo die enkele jaren geleden werd weggegooid. De afwijkende stuks groente en fruit krijgen op deze manier een eerlijke, tweede kans. Een leven waar ze recht op hebben. Want buiten hun enigszins afwijkende vorm en/of kleur is er niets mis met deze groente- en fruitsoorten.

Ik zie ze soms ook in de winkel liggen; een ernstig vervormde paprika of een kromme komkommer. Getekend voor het korte leven. Geboren om uitgelachen en buitengesloten te worden. Terwijl de meeste mensen weten dat deze vervormde producten niet anders zijn van smaak en versheid, laten de meesten ze toch links liggen. We zijn immers in dit leven geneigd om imperfectie in alle voorkomende vormen te bagatelliseren en te voorkomen. Voldoen aan de standaard en klakkeloos meelopen met de massa is de mainstream-norm en een universele ongeschreven regel geworden. Het ophitsen en indoctrineren dat alleen het beste goed genoeg is, getuigt van een kwaadaardigheid in de mens die veel schade kan aanrichten.en afwijking niet tolereert.

Dat ouders het beste willen voor hun kind is vrij logisch en gezond. Het stellen van haalbare doelen kan daarbij stimulerend werken. Dat sommige ouders daar behoorlijk in door kunnen slaan is beangstigend. Een voorbeeld hiervan is moeder Carmen – voormalig Miss Nederland 2009 – die in het RTL4-programma ‘Het beste voor je kind’ laat zien dat ze alles op alles zet om ervoor te zorgen dat haar zoontje van vier jaar later geen ‘loser’ zal worden.

Tevens wil ze graag dat hij profvoetballer wordt, zodat hij een prettig, luxe leven kan leiden en hij later genoeg geld heeft te spenderen. In enkele scènes laat zij zien dat ze ervan overtuigd is dat haar opvoeding haar oogappeltje zal brengen waar zij wil. Het arme kereltje is zich nog niet bewust van dit (nood)lot, al laat hij af en toe luidruchtig doorschemeren geen zin te hebben in de voorstellen van zijn zorgzame moeder.

Zo heeft hij turn- en judoles, waar hij niet altijd evenveel zin in heeft. Maar om gezond te blijven en niet dik te worden (“dik zijn is voor losers”) vindt ze het belangrijk om het kind toch al een aantal keren in de week te laten sporten. Totdat hij de gewenste leeftijd heeft om actief te mogen worden bij een voetbalclub en hij kan beginnen aan de zorgvuldig uitgestippelde loopbaan. Moeder vindt het ook belangrijk dat haar kind goed gekleed is (lees: ze koopt in een dure merkzaak voor 801 euro aan kleding voor het jochie, dat volop in de groei is) en leert eten in chique restaurants, zoals in een van de duurste hotels die ons land rijk is.

Dat moeder hiermee niet alleen het leven van haar eigen kind domineert en vastlegt is een erg triest gegeven. Dat ze daarnaast, zowel direct als indirect, haar ongezouten mening heeft over mensen die een andere levenswijze voor ogen hebben en neerkijkt op datgene wat afwijkt van haar norm, is schrijnend te noemen.

Haar opvoedkundige kwaliteiten vertoont forse deuken en haar gedachtengang is ernstig vervormd. Ik wens moeder Carmen dan ook enkele dozen met goedkope, maar bovenal gezonde ‘buitenbeentjes’ toe. Liefst net zo vervormd als haar gedachten over een goede opvoeding en met net zoveel deuken als haar opvoedkundige kwaliteiten.

Hopelijk zal haar dat laten inzien dat geluk niet te koop is en dat kinderen onvoorwaardelijk groeidiamanten blijken te zijn. Ook als ze dik zijn, geen hoge opleiding hebben afgerond of uiteindelijk toch geen profvoetballer zijn geworden. Aansluitend volgt dan hopelijk het besef dat juist zíj het buitenbeentje is.