De overheid moet de oogsten opkopen, nu het nog kan

Dezer dagen was er op het nieuws een boer te zien die klaagde dat hij met zijn aardappelen bleef zitten. Sinds het begin van de coronacrisis daalden de prijzen snel, niet alleen vanwege een ontbrekende vraag uit de horeca maar ook omdat de export stil viel.

Dat komt door de beperkende maatregelen die regeringen overal ter wereld nemen om het virus buiten de eigen grenzen te houden. Ze sluiten de toegangspoorten, alsof ze bestuurders zijn van een middeleeuwse stad. Daardoor komen er niet alleen geen mensen maar ook minder goederen binnen. De boer vreest de aardappelen binnenkort ver onder de kostprijs te moeten verkopen. Dan kan hij ze beter doordraaien.

Dat is niet het enige gevolg van de nieuwe barrières. De topman van Philips legde zondagavond aan Jeroen Pauw en Fidan Ekiz uit wat het voor zijn bedrijf betekende. Hij is voor de constructie van zijn beademeningsapparatuur afhankelijk van toeleveranciers uit de hele wereld, tot en met de Filipijnen. Als hun producten niet meer arriveren, dan is het onmogelijk deze noodzakelijke machines te bouwen. Er was diplomatieke druk voor nodig om ervoor te zorgen dat het essentiële Filipijnse bedrijf toch door mocht werken ondanks de lockdown, afgekondigd door de geduchte president Rodrigo Duterte.

In Nederland wordt nu al gevreesd voor gebrek aan onmisbare geneesmiddelen, bijvoorbeeld pijnstillers die onontbeerlijk zijn voor een behandeling in een IC-bed met beademingsapparatuur. Niemand gelooft nog dat het binnen afzienbare tijd afgelopen is met de lockdowns en de andere beperkende maatregelen. We mogen in onze handjes knijpen als we na de zomer het gewone leven weer op gang kunnen brengen. In het verleden duurde de gemiddelde levensbedreigende epidemie zeven maanden tot een jaar. Dat zal nu zonder twijfel ook het geval zijn.

‘Heel het raderwerk staat stil als U machtige arm het wil’, scandeerden honderd jaar geleden socialistische actievoerders. Hun droom wordt nu werkelijkheid, zij het dat de machtige arm die is van overheden in de hele wereld. Het raderwerk staat stil en nu al is duidelijk dat het de komende maanden zo ernstig zal worden beschadigd dat het niet meer zomaar opnieuw valt aan te zetten. Wij staan op de drempel van een nieuwe tijd. Er worden in de straten geen barricades opgeworpen. Er is toch een revolutie gaande, een omwenteling zonder weerga.

In zo’n situatie is het van wezenlijk belang dat een land grote strategische voedselvoorraden opbouwt voor kwade tijden. Als ik Rutte was zou ik zoveel mogelijk van de aardappeloogst opkopen. En van andere houdbare landbouwproducten als die anders zouden verkommeren: inblikken, invriezen, achter de hand houden. De boeren kunnen zo iets verdienen. Bovendien levert zo’n aankoopprogramma werk op aan bedrijven, die anders wellicht deeltijd WW aan zouden vragen. Daarnaast: als ze om te beginnen 96 miljard hebben om de economie te stimuleren, dan kan deze voorzorg ons land de kop niet kosten. Zodat ons volk zich kan blijven voeden als de nood aan de man komt en de schappen in de supermarkt leger worden. Er is daar nu nog veel te koop dat net als die beademingsapparaten van Philips essentiële buitenlandse componenten bevat.

Het is van belang dat de aardappelen en groenten er zijn als de instorting van de wereldeconomie ons dwingt over te schakelen op zulk voedsel. Weliswaar worden we door honderd BN’ers en de media geprest om met zijn allen een lied te zingen over de zon maar dit nummer is aanzienlijk toepasselijker: Zu Asche, Zu Staub.

Aarzel niet: koop die aardappelen. Vul de silo´s met graan. Stop de asperges en de peulvruchten in blik en glas.