Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

De pastoor die Powned te lijf ging

  •  
15-03-2016
  •  
leestijd 4 minuten
  •  
261 keer bekeken
  •  
Schermafbeelding-2016-03-15-om-08.50.04
Hoe zijne zeereerwaarde de strijd met de populistische omroep aanbond en zo de persvrijheid een dienst bewees
Het Kempense dorp Lage Mierde ligt in conflict met zijn pastoor Karel van Roosmalen. Dat zie je wel vaker in katholiek Nederland. De vermenselijking van de katholieke kerk uit de jaren zestig is al lang verleden tijd. In menig pastorie huist tegenwoordig weer een ouderwetse potentaat die denkt dat iedereen voor hem moet knipmessen. Er is nu nu eenmaal een eeuwigdurend merkteken in zijn ziel geëtst, toen zijne hoogwaardige excellentie de bisschop hem het H. Sacrament van het Priesterschap toediende. Een pastoor is niet hoogwaardig excellent maar slechts een zeereerwaarde heer. Toch kan ook die status sterk in het wezen van sommige geestelijken verankerd raken.
Mariabeeld De heibel in Lage Mierde heeft te maken met een Mariabeeld dat de pastoor uit een plaatselijke kapel liet verwijderen omdat die toch gesloten zou worden. Bovendien speelde er een conflict met de dorpsraad om vijfduizend euro. Het Eindhovens Dagblad deed een en ander uit de doeken. Kop: ‘Pastoor Reusel gijzelt Maria. Vijfduizend euro losgeld geëist’.
Roze plofkap Zo’n affaire is gefundenes Fressen voor Powned. Deze omroep stuurde een juffrouw naar de Kempen om daar de pastoor in zijn eigen kerk de roze plofkap onder de neus te houden. Zoals gewoonlijk gebeurde dat plompverloren. De waarheidsvindster sprong zijne zeereerwaarde op zijn nek direct na de Heilige Mis (of het Lof, want pastoor van Roosmalen is een conservatief en ik zie hem ervoor aan dat hij het Lof uit de mottenballen heeft gehaald). Dat blijkt uit het feit dat hij in de reportage zijn misgewaden draagt. Nu moet U ook als heiden, moslim of protestant van mij gewoon wéten dat de priester na afloop van de eredienst naar de sacristie loopt om zich daar om te kleden. Die gang vormt een soort schemergebied tussen de mis en het gewone leven. Het is dan ook een godswonder dat pastoor van Roosmalen Powned in die ogenblikken te woord stond. Een normale reactie was geweest: “Dit is niet het moment. U bent hier in de kerk. Kom straks maar langs in de pastorie”. Dat deed van Roosmalen niet.
Beledigingen Zijne zeereerwaarde gaf antwoord. Hij liet zich zelfs de beschuldiging van diefstal aanleunen en het schenden van de tien geboden. Hij werd pas woedend toen de verslaggeefster hem aanmaande te gaan biechten omdat hij als pastoor het goede voorbeeld moest geven. Toen werd het Van Roosmalen te machtig. Hij gooide eerst een zware deur in het gezicht van zijn belaagster dicht en trok die vervolgens weer open om haar weg te duwen. Powned zond dit alles trots uit net als een paar jaar geleden het voortreffelijke optreden van de prijzenswaardige professor Kinneging tegen het zuigen van Rutger Castricum.
De zeer eerwaarde heer Van Roosmalen is ongetwijfeld een dictator en een horrorpastoor, maar met zijn optreden tegen de juffrouw van Powned had hij groot gelijk. Geen mens hoeft zich op eigen terrein in zijn gezicht te laten uitschelden en beledigen, met name niet als er een camera en een microfoon bij is. Het is trouwens bijna palmzondag en op die dag herdenkt de kerk onder meer dat Jezus de voorhof van de tempel in Jeruzalem leegramde.
Principiële kant Aan deze zaak zit – tenslotte – een zeer principiële kant. Nederland kent vrijheid van meningsuiting. Dat is zo’n beetje onze grootste schat en de basisvoorwaarde van de democratie. Om die te handhaven is het van het grootste belang dat journalisten nooit of te nimmer uit hoofde van hun functie enig recht op antwoord genieten. Zij behoren geen privileges te hebben die niet voor elke burger evenzeer gelden. Zo staat de Wet Openbaarheid van Bestuur ten dienste van iedereen en niet alleen van de media. Waarom is dat zo belangrijk? Bij voorrechten komen altijd plichten. Als journalisten enig récht op antwoord zouden krijgen, is dat een argument om hun nieuwsgaring aan regels te onderwerpen of – nog gevaarlijker – de journalistiek tot een beschermd beroep te verklaren, zodat het niet zomaar door iedereen zonder voorafgaande vergunning of toestemming beoefend kan worden. Menig dorpsburgemeestertje of plattelandskoddebeier verlangt nu al hevig naar die dag. Je bewandelt dan een pad aan het eind waarvan Recep Erdogan grijnzend op je staat te wachten.
Net als elke burger mag een journalist aan iedereen vragen stellen. Tegelijk heeft elke gesprekspartner het heilige en onvervreemdbare recht om een antwoord te weigeren. Hij of zij hoeft zeker geen onbeschofte benadering of belediging te dulden. “Je toon bevalt me niet. Je kop staat me niet aan”, is een afdoende reactie. Het staat de journalist dan weer vrij daarvan verslag te doen, al dan niet met eigen commentaar. Maar – nogmaals – geen mens kan verplicht worden een persoon van de media te woord te staan of om beleefd te blijven als hij wordt uitgescholden, beledigd of afgekat.
Van dat Mariabeeld had pastoor van Roosmalen beter af kunnen blijven maar toen hij met de deur ging smijten, bewees hij de vrijheid van meningsuiting een dienst. Powned deed dat eveneens door net als met Kinneging de eigen afgang met ons te delen. Eerlijk is eerlijk.

Meer over:

opinie, media
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.