De plagetariër

In de jaren tachtig kon je de wereld nog overzichtelijk verdelen in ‘gewone’ eters en vegetariërs, met hier en daar een veganist en macrobioot als exotische buitenbeentjes. Tegenwoordig zijn er heel wat meer culinaire hokjes om in gestopt te worden. Ik voeg er nog een hokje aan toe: de plagetariër.

Er zijn tegenwoordig flexitariërs (af en toe geen vlees), raw foodies (alleen rauwe planten, noten en zaden), lactovegetariërs (geen vlees, geen ei, wel zuivel) en pescatariërs (alleen vis). Een collega omschreef haar man eens als een vagetariër (die was er nog niet helemaal uit). Op foodlog.nl leerde ik ook nog de term hipstavore kennen: hippe lui die duurzaam, lokaal geproduceerd voedsel eten en zich op stadslandbouw storten (zie ook dit hippe Amerikaanse blog).

Een wat?

Ik zou aan dit woud van lifestyle-diëten graag nog een stroming toe willen toevoegen. Het is een eetstroming die volgens mij het beste van veel werelden in zich verenigt: de plagetariër. Of in het Engels: de pestivore. Iemand die wel dieren eet, maar alleen overlastgevende. Dieren die een plaag zijn dus. Het is een win-win situatie: je zorgt voor een betere balans in het ecosysteem én je hebt lekker eten. Het is een dieet waar de hipstavore weinig moeite mee zal hebben, want het is a. lokaal b. lekker c. goed voor het milieu en d. goed voor vissers en boeren, want de dieren waar zij schade van ondervinden worden voortaan gewoon opgegeten.

Een klein nadeel is dat niet alle overlastgevende dieren geschikt zijn om op te eten. Althans, het eerste smakelijke recept voor rioolrat, stadsduif of malariamug moet ik nog tegenkomen. Maar niet getreurd, er blijft voor de plagetariër nog genoeg over om van te smullen.

Wat eet je? Wat staat er op het menu van de plagetariër? Op dit moment voornamelijk gans, rivierkreeft en Japanse oesters. Niet slecht he? De gans laat zich verwerken in heerlijke patés en worsten. Rivierkreeft is een delicatesse, gekookt, gewokt of gegrild. Het culinaire genot van de oester hoef ik hier hopelijk niet toe te lichten.

Je kunt het plagetariërconcept ook heel goed uitbreiden naar de plantenwereld. Met brandnetelsoep, zevenbladpesto en andere smakelijke woekerrecepten. Voor inspiratie kun je bijvoorbeeld het grote Onkruidboek van Caroline Zeevat raadplegen.

Ik ga zo met mijn schepnet op jacht naar lekkers. Deze kandidaat-plagetariër heeft er zin in!

Dit artikel verscheen eerder op de website van Lot Piscaer

cc-foto: cognitowijtze