De politieke castraten in de Trêveszaal

Premier Mark Rutte en zijn kabinet lopen met open ogen in de val die de GeenPeilers en Leon Daudet voor hen gezet hebben. Dit is nu ten naaste bij de tiende keer dat ik Leon Daudet schrijf in plaats van Thierry Baudet. Misschien helpt het als ik die fout voor een keer niet corrigeer maar dit probleem met de lezers deel. Dat er dan wel zonder haperen Thierry Baudet uit mijn vingers komt als het gaat over deze voorganger van wie in de mythologie van het nationalisme geloven.

GeenPeil en Baudet dan wilden met hun referendum voor politieke onrust zorgen. Het associatieverdrag met Oekraïne vormde slechts een aanleiding. Het was de pijl, niet het doelwit. Het ging erom voorstanders van de Europese Unie te compromitteren. Die toeleg is volledig geslaagd. Het nee van afgelopen woensdag  creëerde voor het kabinet uitsluitend kwaden. Wat het ook doet, het wordt beschadigd. Aftreden en nieuwe verkiezingen leiden tot het decimeren van VVD en vooral PvdA. Zulk een ondergang valt echter niet te voorkomen, hoogstens op de lange baan te schuiven door dwars tegen de publieke opinie in de coalitie tot het bittere einde ]bij elkaar te houden.

Met ere Rutte en de zijnen kiezen voor uitstel van executie. Zij hadden dat met ere kunnen doen maar die grootsheid is hen blijkbaar niet gegeven. De premier had vrijdag kunnen zeggen dat hij en zijn collega´s na rijp beraad tot de overtuiging waren gekomen dat de nee-stemmers een slecht advies gaven tegen het algemeen belang in en trouwens ook dat van de nee-stemmers zelf. Persoonlijk, stuk voor stuk in hun Vinexbuurten. Vervolgens geeft hij zijn beweegredenen waarna de overige ministers naar de actualiteitenrubrieken uitzwermen om diezelfde boodschap te brengen.

Last Samurai Een zware electorale afstraffing halverwege 2017 valt dan niet te voorkomen maar het lijkt op die manier wel op op de laatste slag in de prachtfilm The last Samurai als de held en zijn getrouwen zich doodvechten tegen een leger dat wel de tijdgeest maar niet recht of ridderlijkheid belichaamt. Dit schitterend en roemrijk einde strekte Rutte echter niet tot voorbeeld. Op zijn persconferentie verklaarde hij dat het kabinet maanden ging doen over de afhandeling van de referendumkwestie. Hij zou de achterkamertjes betreden om aan het eind van de herfst met iets te voorschijn te komen waaruit bleek dat met het gevoelen van de nee-stemmers was rekening gehouden. Kennelijk speculeert de politieke klasse op de vergeetachtigheid van het publiek. Als straks Zwarte Piet de gemoederen in beweging brengt,  dan wordt het verschuiven van enige komma´s of het toevoegen dan wel schrappen van een paar  bijzinnen gepresenteerd als een monsterzege op Brussel en dat onechte kind van Beëlzebub, Jean-Claude Juncker.

Karakterloosheid Alles – hoopt men in Den Haag – wordt zo netjes afgehandeld terwijl de Wutbürger hun agressie op iets of iemand anders richten.  Deze calculatie loopt verkeerd af. De kiezer zal de premier en zijn coalitie op dit laf gekonkel, deze onderschatting van zijn intelligentie,   harder afrekenen dan op een open en eerlijke confrontatie. Zo krijgen GeenPeil en Thierry Baudet het kabinet precies waar ze het hebben willen. Wat een stelletje politieke castraten zit er toch in de Trêveszaal. Wat een karakterloosheid.