De PVV wil geen problemen oplossen

De PVV kennen wij als de man met de hamer die, als het gaat om migrantenproblemen, overal spijkers ziet. Met die kortzichtigheid en eendimensionale oriëntatie van de werkelijkheid, kun je geen problemen oplossen. Al blijf je ze benoemen tot je erbij neervalt. Het oplossen van deze problemen is allesbehalve het doel van de PVV. Iedereen die over een gezond verstand beschikt weet dit. En dat bleek wederom uit het debat. Een grote show voor de bühne en klaar was het. De sensatiezuchtige wezentjes in ons land werden weer van een shotje sensatie voorzien en men kon weer lekker gaan slapen.

Ik was gisteren getuige van een gênante vertoning van onze parlementaire democratie. Met een beschaamd gevoel de tirade van de PVV’er van Klaveren aangehoord. Een grote tirade aan racistische duidingen en onuitvoerbare oplossingen die tegen alle verdragen ingaan. Hieruit kon je concluderen dat voor de PVV het Marokkanenprobleem niet werkelijk bestaat. Zoals we de PVV tactieken kennen wordt de titel als een instrument ingezet om te polariseren, tegenstellingen in de samenleving te vergroten en via incidenten de anti-islam agenda te duiden. Niet meer en niet minder. In al die jaren dat er problemen zijn met bepaalde groepen en in sommige wijken, heeft de PVV nooit één werkbare oplossing aangedragen.

Jarenlang moesten wij de problemen rondom Marokkaanse jeugd benoemen, erkennen en nog eens benoemen en erkennen. Maar ik verwacht van mijn mede Nederlanders dat zij ook niet moeten ontkennen en niet moeten bagatelliseren dat we een PVV-racismeprobleem hebben. Als Marokkaanse Nederlandse raakt mij de titel van het debat wel degelijk. Op een gegeven moment ben je het ook zat het stigma te dragen. De benaming van het debat doet mij en mijn mede Marokkaanse Nederlanders een hoop onrecht aan. Het doel is gericht op het vergroten van tegenstellingen, polariseren en groepen mensen op een hoop gooien. Een dieptepunt is dat dit debat, door een liberale partij als de VVD, mogelijk werd gemaakt. En nog kwalijker is dat de PvdA aan het debat heeft deelgenomen en aan deze PVV framingen meedoet. Doodleuk alle principes overboord gooien en zeggen: “wij nemen deel aan de ‘inhoud'”. Dit is het niveau waarop de PvdA inmiddels de landelijke politiek bedrijft.

Hulde aan GroenLinks die als enige partij een statement maakte door zich te distantiëren van dit debat. Dat men in de Tweede Kamer over jeugdcriminaliteit onder Marokkaanse jongeren wil debatteren heb ik, met vele Marokkaanse Nederlanders met mij, niets op tegen. Maar zoals wij de jeugdcriminaliteit moeten benoemen en erkennen, moeten we de racistische en anti-islam agenda van Wilders ook benoemen. De PVV benoemt de problemen niet met het doel deze op te lossen, maar juist deze te vergroten en volgens weg te lopen. Waarom zou je oprecht geïnteresseerd zijn in oplossingen voor die problemen, als je deze ook kunt uitbuiten om je politieke bestaansrecht in stand te houden?. Deze intenties moet je durven te veroordelen, simpelweg omdat deze niet deugen.

Ik blijf het onbegrijpelijk vinden dat de VVD willens en wetens deze foute intenties steunt. Eerder zei deze partij dat “Niet je afkomst telt, maar je toekomst”. Het tegendeel blijkt waar. Dit is het tegenwerken van de opkomst van de ambitieuze Marokkaanse Nederlanders die trots zijn op hun beide nationaliteiten, die in tegenstelling tot andere bevolkingsgroepen veel meer integreren, die discriminatie op de arbeidsmarkt moeten overwinnen, die hard werken voor hun gezinnen en voor hun toekomst.

Oplossingen Een tijd geleden keek ik met verbazing naar een aflevering van Tegenlicht waarin een politicus van Marokkaanse afkomst te zien is, die in Amsterdam voor zijn effectieve aanpak voor probleemjongeren werd afgestraft. Ahmed Marcouch heeft jarenlang de problemen rondom Marokkaanse jongeren in Amsterdam keihard benoemd. Hij stond voor een harde, maar een rechtvaardige aanpak. Met pragmatische oplossingen die werkten, die het verschil maakten in die wijken. In tegenstelling tot de PVV waren dit werkelijke oplossingen voor werkelijke problemen. De aanpak was inclusief de kritiek op de slurpende subsidie-instituties die geen kwaliteit leverden. Dat werd hem niet in dank afgenomen, dus word je binnen de kortste keren een kopje kleiner gemaakt. Ook de politiek en de instituties hebben niet altijd baat bij het oplossen van maatschappelijke problemen.