De rehabilitatie van Paul McCartney

Na het uiteenvallen van The Beatles koos Paul McCartney anders dan zijn voormalige collega’s voor een low profile. Hij trok zich terug in een vervallen boerderij in Schotland. Hij richtte een nieuwe band op genaamd Wings met onder andere zijn vrouw Linda en de relatief onbekende ex-zanger/gitarist van The Moody Blues, Denny Laine. En met band en gezin toerde Wings in een dubbeldeksbus door het Engeland en Europa langs studentenverenigingen en kleine zalen, zoals onder meer de Groningse Evenementenhal. Pas na 5 jaar (en 9 jaar na het laatste concert van The Beatles) achtte McCartney de tijd rijp om zijn nieuwe band voor te stellen aan een groter publiek.

De eerste soloalbums van McCartney werden vernietigend gerecenseerd door de gezaghebbende popbladen uit die tijd, zoals NME, Rolling Stone en ons eigen Oor. En toegegeven: ze klinken aanmerkelijk minder groots en gepolijst dan de beroemde popalbums uit die tijd, zoals bijvoorbeeld John Lennons Imagine, of Exile On Mainstreet van The  Rolling Stones.

Vanaf de jaren ’90 kregen zijn vroegere solo albums echter wat meer waardering, onder meer door de opkomst van de lo-fi beweging die, net als McCartney 20 jaar eerder, klonk alsof de liedjes in de woonkamer waren opgenomen. Rolling Stone herzag uiteindelijk haar oordeel over het album Ram uit 1971 en gaf het met terugwerkende kracht 4 sterren.

Een andere reden dat McCartney geen goed kon doen was dat hij werd gezien als de reden dat The Beatles uit elkaar gingen, omdat hij in 1970 als eerste uit de band was gestapt. Volgens Lennon was dat een publiciteitsstunt voor z’n soloalbum. Ook deed McCartney in tegenstelling tot Lennon en Harrison zelden politieke uitspraken in een tijd dat dat wel van sterren werd verwacht. Ook dat kostte hen veel aanhang. Pas in 1973 leek de ex-Beatle te worden gerehabiliteerd, toen het album Band On The Run door publiek én pers werd ontvangen als een meesterwerk. Toen ook het daaropvolgende album Venus And Mars aansloeg, zag het herboren tieneridool  het zitten om weer in grote zalen te spelen. En dat deed hij in 1975 en ’76.

Wings over the World Op een moment dat de solocarrières van Lennon, Harrison en Starr in het slop begonnen te raken, kwam die van McCartney juist op gang. De Wings Over The World-tour werd een triomftocht en bezorgde McCartney in Amerika een supersterstatus die nauwelijks nog met de Beatles werd geassocieerd. Dit kwam mede doordat hij zelf tijdens de tournee bewust maar weinig Beatles-nummers speelde. Het accent lag op zijn eigen mega-hits:  ‘Jet’, ‘Band On The Run’, ‘Silly Lovesongs’, ‘Live And Let Die’, ‘HiHiHi’, ‘Listen To What The Man Said’ en vele andere.

Rockshow In de Seattle Kingdome werd een van de concerten gefilmd en in 1980 uitgebracht als “ROCKSHOW” (zie trailer). De timing was echter niet ideaal. Het was de tijd van Punk en New Wave en McCartney zelf had een deel van zijn hernieuwde faam al weer verspeeld, onder meer omdat hij het niet kon laten kerstliedjes te zingen. Bovendien schoot een geschifte fan John Lennon dood, een week na de première van de film, wat leidde tot een wereldwijde revival van The Beatles en Lennon.

“ROCKSHOW” – misschien wel het hoogtepunt van McCartney’s solocarrière – kreeg daardoor nooit de aandacht die het verdiende. Maar na 33 jaar is de film nu eindelijk beschikbaar op dvd en om dit te vieren zullen wereldwijd ruim 500 bioscopen de film vertonen.

Wat “ROCKSHOW” (voor sommigen pijnlijk) in beeld brengt is het enorme niveau van Paul McCartney als zanger, bassist, bandleider, arrangeur. Het maakt korte metten met elke suggestie dat hij na de Beatles niks zinnigs meer zou hebben gedaan en dat hij ook daarvoor al weinig meer dan de ‘pretty boy’ van het stel zou zijn geweest. Sterker nog: de registraties van concerten van John  Lennon , George Harrison en Ringo Starr solo en die van The Beatles als groep steken er maar schril bij af. Maar dat was begrijpelijkerwijs nou net niet wat de wereld zo kort na Lennon’s dood wilde weten.

Na ruim drie decennia is het tijd om Wings en “ROCKSHOW” op hun eigen merites te beoordelen. Die kans krijgt u op 16 mei in Tuschinski en vele andere Pathé-bioscopen verspreid door Nederland.