De Simpele Oplossing; de laatste strohalm

Altijd wordt het accent gelegd op het verdwijnen van de zuilen, het wegvallen van de kerk, het ineenschrompelen van de zekerheid van een baan tot je pensioen en dat het gezin niet meer de hoeksteen van de samenleving is.

De aansprekende man of vrouw ooit op TV van de AVRO (Hiltermann) en VARA (Postema), je baas die goed voor je zorgde en je partner die het niet in zijn of haar hoofd haalde iets avontuurlijks te doen; zij allen vormden het kompas waarmee de burger van voorheen blindelings zijn of haar weg kon vinden. Zij droegen simpele antwoorden en oplossingen aan; op Amerika kan je vertrouwen (Hiltermann), op de KVP kan je niet vertrouwen (Postema), op mij kan je rekenen (baas) en ik blijf altijd bij je (partner).

Nu de diverse leveranciers van het stevige kompas geen onderdelen meer leveren, staat de burger zonder kompas in het leven. Waar dan nog aan vastklampen? In ieder geval niet aan een partij die soms de regering steunt omdat dat in het algemeen belang door die partij gevonden wordt en een ander keer weer juist niet.

Het interview op zondag 9 oktober 2011 tussen Van Ingen en Cohen toonde in dit opzicht het tijdsbeeld van nu.

De interviewer die tegen de klippen op maar vast bleef houden aan zijn vooringenomenheid dat je de kiezer maar op een manier die zekerheid kan geven waarnaar hij om vraagt; consequent en rechtlijnig tegen of, even consequent en rechtlijnig voor iets zijn. Uitleg van Cohen dat je met een verhaal soms voor kan zijn en soms tegen, maakte geen enkele kans.

Je kunt twisten of het verhaal van Cohen het stadium heeft ontwikkeld van ‘goed verhaal’. Je kunt er geheel mee oneens zijn. Maar in dit interview zag je wel iemand die dacht en sprak in een wereld zonder deze laatste strohalm. Nu de interviewers nog.