De verleiding van chocolade

Het kerstnummer van wat vroeger het British Medical Journal heette en nu door het leven gaat als BMJ, is altijd leuk. Waar normaal de artikelen staan met serieuze berichten over behandelingen die niet zo goed blijken te zijn als werd gedacht of over de aanpak van kanker die beter wordt als je middel P met middel Z combineert, waar normaal de degens gekruist worden tussen voor- en tegenstanders van iets wat zo voor de hand lijkt te liggen, daar staan nu ineens verslagen van onderzoeken die er absoluut niet toe doen.

Vorige week schreef ik al over het onderzoek waaruit blijkt dat James Bond een alcoholicus is en dat het uitgesloten is dat hij werkelijk al die heldendaden voor de redding van de wereld heeft verricht. Vandaag een stukje dat ik in BMJ vond over de houdbaarheid van chocolade in het ziekenhuis. 

Hoe lang staat een doos chocolade op een ziekenhuisafdeling voordat hij leeg is? Je denkt dat het niet belangrijk is om dat te weten, maar ik zal onmiddellijk de uitkomst van het onderzoek geven. Ze staan er gemiddeld 254 minuten. Dat is iets meer dan vier uur. Dus als je late dienst hebt dan ben je behoorlijk de sigaar. Geen chocolaatje voor jou meer. En dat terwijl het ten geschenke gegeven werd door een dankbare patiënt waar jij een heel leuk gesprek mee hebt gehad over hoe het nu verder moet met haar moeder en sukkelende echtgenoot als zij er niet meer zal zijn. Dat chocolaatje had met zijn doordringende smaak misschien een halve minuut de herinnering aan die persoon en dat gesprek teruggebracht.

Bovendien zitten we in de hysterische hype nummer zoveel: chocolade is ineens zo gezond dat je er niet genoeg van binnen kunt krijgen. In plaats van een tandbederver en suikerverstoorder is het nu een superfood geworden. Kletskoek natuurlijk: conclusies uit de kleuterschool van de medische wetenschap, waar men slechts kan denken in monocausale relaties. Eén ding zal ons redden van kanker en anusjeuk en 2013 is het jaar van de chocolade. Hoe simplistisch kun je denken over gezonde voeding?

Maar hoe zit het met de chocolaatjes? Maakt het uit of het een goed merk is of dat het alleen maar Quality Street betreft? En wie zijn je grote concurrenten? Om met het laatste te beginnen: verpleegkundigen en assistenten aten de meeste en artsen de minste chocolaatjes op. Maar ja, die artsen laten zich niet zo vaak zien op zaal. Eigen schuld dus.

Zouden de schoonmakers ook een chocolaatje hebben gekregen? Ik betwijfel het. En ja, kwaliteit van de chocolade maakt uit. Dus als je volgende keer uit het ziekenhuis vertrekt en je wilt uit dankbaarheid iets achterlaten voor het personeel in de zorg, dan liever van die vette, zoete Leonidas. Geef liever niet van die echt gezonde chocolade met 90 procent cacao erin en suikervrij, want ik wed dat die blijft staan en alleen gegeten wordt door mensen die aan anderen willen laten zien hoe gezond ze leven.

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Het vorige Gezonde Weetje van de Dag:  Hebben vrouwen echt geen humor?

Het nieuwe boek van Ivan Wolffers is: Het gezonde lifestyleboek