De wereld is ons dorp

‘Nothing is more powerful than an idea whose time has come.’ Het is openingszin van de niet geheel onomstreden film van de Amerikaan Jason Russell over Joseph Kony. In korte tijd hebben maar liefst bijna honderd miljoen mensen achter hun computer zitten kijken naar deze documentaire van zevenentwintig minuten over de misdaden van Kony en zijn LRA army, berucht vanwege de inzet van kindsoldaten in Uganda. Heel uitzonderlijk.

Ik heb eens gefigureerd in een filmpje dat door ruim twee miljoen mensen via internet is bekeken. Daarom werd het ook een viral movie genoemd, een film die zich als een virus via het internet verspreidt. Nou, dat kun je dus met vijftig keer meer recht zeggen van de film ‘Kony 2012’.

Er zijn allerlei redenen aan te wijzen waarom de film zoveel kijkers trekt. Hij is goed gemaakt, hij gaat ergens over en biedt de kijker een handelingsperspectief om de wereld beter te maken. Of het allemaal werkt weet niemand, maar daar gaat het mij nu niet om.

In de film wordt terloops opgemerkt dat er nu meer mensen op Facebook zitten dan er twee honderd jaar geleden op de wereld rondliepen. Ik ben altijd sceptisch geweest over de vermeende onmetelijke kracht van de social media, maar ik moet nu toch vaststellen – ook naar aanleiding van de revoluties in de Arabische wereld – dat de betekenis van internet en twitter enorm zijn, zeker als ze ingezet worden voor an idea whose time has come .

De technologie brengt ons als wereldbewoners steeds dichter bij elkaar. En dat is goed. Onbekend maakt onbemind. Bekend hoeft niet per definitie bemind te maken, maar het is wel een voorwaarde. Solidariteit is omgekeerd evenredig met de afstand, letterlijk en figuurlijk. Die afstand in letterlijke, geografische zin doet er steeds minder toe. Het beeldscherm is de hedendaagse dorpspomp.

Dit artikel staat ook op de website van Jan Marijnissen