Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

De willekeur van de Kunduz-coalitie

  •  
28-05-2012
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
BNNVARA fallback image
Met de steun aan Bankia is het Kunduz-akkoord net zoveel waard als het Spaanse schuldpapier
Deze zondag passeerde ik tweemaal het nieuwe station Utrecht Terwijde. Dat is bedoeld voor de nieuwste slachtoffers van de crisis: forenzen die per spoor naar hun werk gaan. Vanuit de trein zijn hun splinternieuwe vinexwijken te zien; enorme opeenhopingen van huizen zonder verdere voorzieningen. Er wonen betrekkelijk jonge gezinnen. De meeste ouders zijn tweeverdieners. Zij wonen daar vaak omdat de partners ver van elkaar werken en dan allebei ongeveer dezelfde afstand af moeten leggen. Zulke gezinnen worden daarom door de fiscalisering van de reiskosten dubbel gepakt. Zij krijgen een dubbele negatieve bonus omdat zij allebei werken en als zij ook nog eens kinderen op de crèche hebben, zijn zij helemaal de klos. Net als de vervroegd gepensioneerden die op een vrolijke achternamiddagvergadering in de fractiekamer van D66 van een extra pensioengat zijn voorzien.
Als het Kunduz-akkoord tenminste over een aantal weken nog enige betekenis heeft. Terwijl Nederland zich concentreerde op het duel Sap-Dibi (of wat er gebeurde op Roland Garros) klonk in de verte het dreigend gerommel van een onweer in het zuiden.
Diezelfde zondag bracht El País  het laatste nieuws over de crisis in Spanje. De regering heeft iets gevonden om de kapseizende bank Bankia te redden zonder daarvoor aan te hoeven kloppen in Brussel. In de loop van het weekeinde was gebleken dat deze gigant geen transfusie van veertien maar van negentien miljard euro nodig had. En nog waren alle kasten met een lijk achter de deur niet opgespoord. Bankia krijgt die negentien miljard niet in de vorm van geld maar in de vorm van Spaans schuldpapier, van staatsleningen. Die kan de directie dan als garantiestelling gebruiken bij operaties met andere banken. Het komt erop neer dat premier Rajoy en de zijnen geen geld geven maar schuldbewijzen bijdrukken. Op Pinkstermaandagochtend lieten de Spaanse aandeelhouders vast zien hoe ze erover dachten. Bankia boekte bij opening meteen 26 procent verlies. Van dit soort berichten slaat de schrik mij om het hart. Dit is nu met recht het ene gat vullen met het andere. Dit is de voorbode van een Spaans faillissement. Dan zal ook Nederland op zijn grondvesten schudden en is het Kunduz-akkoord net zoveel waard als het Spaanse schuldpapier. 
Toch blijft dit akkoord van belang, niet om zijn praktische uitwerking maar om wat het zegt over de opstellers. Bijna dagelijks komen onvermoede en onverwachte effecten boven tafel. Zo lijkt men een zware klap toe te brengen aan het openbaar vervoer. Zo wordt het voor veel tweeverdieners niet echt lonend meer als beide partners werken. Bovendien: of je veel dan wel weinig moet inleveren, hangt heel erg van het toeval af, van je persoonlijke situatie. Je kunt niet zeggen: de werknemers moeten met zijn allen inleveren, nee, het geldt voor sommige werknemers. Het lijkt wel een lot uit de loterij, de hoogte van de rekening die jij en je gezin gepresenteerd krijgen. Dat is geen goed bestuur of good governance, zoals Nederlandse diplomaten het altijd formuleren als zij ontwikkelingslanden of Griekenland de les lezen. Dat is verdomd slecht bestuur. Dat is lage kwaliteit. Daar bestaat een oud Nederlands woord voor: willekeur.
De makers van het Kunduz-akkoord zijn niet de stuurlui die je aan het roer wilt hebben als de storm écht losbreekt.

Meer over:

politiek, opinie
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.