Die Grieken betalen niet, zou jij ook niet doen

Donderdagavond vond bij Pauw en Witteman een heftige discussie plaats over Griekenland waarin Ingeborg Beugel, voormalig correspondente in Athene, zich niet onbetuigd liet en hevig uitvoer tegen alle cliché-uitspraken en alle beledigingen die het zo borstklopperige noorden zich over de mediterrane slampampers veroorlooft.

Wat weet ik van Griekenland. Een kwart eeuw geleden heb ik wel eens veertien dagen vakantie gehouden in Rethinmon op Kreta. De eilanders leken me trotse mensen die heel vriendelijk waren maar met wie het kwaad kersen eten was als je ze te na komt. Maar uit zo’n oude ervaring kun je geen algemene conclusie trekken. Ik ging daarom in het denken van Ingeborg Beugel mee en probeerde mij voor te stellen hoe wij hier in de stad zouden reageren op een daling van onze inkomsten met tientallen procenten. In het kader van de hypotheek zou dat voor mij waarschijnlijk een faillisement betekenen. De hele buurt zou trouwens met een bezuinigingsprogramma op zijn Grieks acuut in grote nood komen.

“Wat steunpakket?”, zouden wij denken. “Het is onze ondergang. Ik raak mijn huis kwijt omdat die moffen op hun geld zitten”, en dat soort redeneringen meer. Ongetwijfeld zouden keurige ambtenaren en nette economen in de krant het onzuivere van deze redenering onder de aandacht brengen maar daar heb je, als je met de ondergang wordt bedreigd, geen boodschap aan. Je leest die klotekrant niet meer.

“Waarom”, zouden wij denken, “Waarom laten wij ons dat gebeuren”. Op de televisie verschijnen Rutte en Plasterk: de PvdA treedt toe tot de gedoogcoalitie en er komen, zodra er een beetje rust is op de markten, nieuwe verkiezingen. Het aanvaarden van het steunpakket is een nationaal belang, verklaart Ronald Plasterk en hij geeft Rutte plechtig de hand.

De volgende dag beginnen de rellen en de stakingen. Menigtes doen aanvallen op bankfilialen en deurwaarderskantoren. Het wordt lastig om huisuitzettingen te effectueren zonder ME. We laten ons niet kapot maken om de rest van Europa te redden. Wij kapot, zij ook kapot, is de leuze van steeds meer armlastiggeworden Nederlanders.

Het zou mij niet verbazen als je met deze redenering in Griekenland veel handen op elkaar krijgt. Voor ons is het te laat. Laten we die zogenaamde redders met ons meesleuren, nu we toch overboord worden gezet. En belasting betalen we van nu af aan helemáál niet meer, want dat geld gaat rechtstreeks naar Berlijn. Wie nog belasting betaalt, is een landverrader.

Want die Grieken gaan niet betalen. Met hun strenge eisen en de weigering om hun verlies te nemen zijn de rijke Europese landen momenteel bezig om in Griekenland een revolutionaire situatie te scheppen. Die zal waarschijnlijk weinig meer opleveren dan chaos, maar een ding is duidelijk: dan gaat er zeker geen cent meeer richting krediteuren.

Nogmaals, die Grieken betalen niet. Zou jij ook niet doen als je net zo hard werd aangepakt door je zogenaamde vrienden.

Het wordt tijd dat de Europese regeringsleiders hun beleid hierop instellen. Gun Griekenland een rustig faillisement. Gebruik de miljarden uit de steunfondsen om de zieke financiële sector te saneren, niet met gratis geld maar met nationalisaties. Als belastingbetaler wil ik die bank geen cadeautjes geven maar ik wil hem wel hebben.