Dit is de les die nu ook onze Afghaanse bondgenoten geleerd hebben

Ja hoor, daar stond het weer: minister Kaag ging diep door het stof.  We zullen ook te horen krijgen: premier Rutte kroop door het oog van de naald. Bijleveld had zware nacht. Onzin: er is voor de zoveelste keer aangetoond dat dit demissionaire kabinet onaantastbaar is. Zelfs lezers van De Telegraaf wisten dat de Taliban binnen de kortste keren in buitgemaakte humvees Kaboel zouden binnen rijden. Alleen op de Haagse departementen kwam hun zege als een verrassing. Daar had niemand een flauw vermoeden van wat stond te gebeuren.

De ministers gaven toe: ze waren misschien te laat begonnen. Men vond het verschrikkelijk. Er waren veel dingen mis gegaan, er waren ook dingen goed gegaan. Tal van signalen uit de ambassade in Kaboel dat de boel op instorten stond, waren genegeerd. Men had helaas geen samenhangende administratie van de Afghanen die in Nederlandse dienst waren getreden. Minister Kaag vond dat er achteraf inschattingsfouten waren gemaakt. Rutte zegt dat het proces beter had gemoeten maar het was geen totaal falen. Hij wilde zijn diepe spijt uitspreken.

Iedereen kon op zijn klompen aanvoelen wat er werkelijk was gebeurd. Als Rutte en de zijnen één ding vreesden, dan was het een stroom armoedzaaiers uit Afghanistan. Dat zou maar ophef veroorzaken in dit door Wilders, Baudet, Eerdmans en consorten ‘vol’ genoemde landje. Daarom negeerden ze brandbrieven van de ambassade. Daarom schoven ze reddingsoperaties vooruit. Daarom sloten ze hun ogen voor de ramp die zich aan het voltrekken was. Daarom kwamen ze pas op het laatste moment in actie. Daarom verstopten de ministeries zich achter telefoons die niet werden opgenomen en emailmappen die niet werden gelezen. Daarom zullen noodkreten na 17 september worden genegeerd. Daarom zegt Rutte nu dat eerst criteria moeten worden opgesteld om de 20.000 uit Afghanistan binnengekomen emails af te handelen. Daarom houdt hij vol dat dit logistiek onmogelijk is en dat andere landen hun deel van de last moeten dragen.

Alsof Frankrijk bijvoorbeeld niet al maanden bezig was zijn mensen te redden en onze regering hulp aanbood. Dat werd uieraard genegeerd. Toen bleek dat onze Afghaanse bondgenoten op grote schaal moesten worden geëvacueerd, stond slechts een zaak centraal: hoe voorkomen wij dat iemand zich ten onrechte onder hen mengt? Ja, men was gekke Henkie niet: met de hele grootfamilie lekker naar Nederland komen zeker. Joost Eerdmans werd breed veroordeeld toen hij in de Kamer zei dat niet iedereen die eens een ei had gebakken voor de Nederlandse troepen, zomaar naar Nederland zou mogen komen. In feite handelde men in zijn geest.

Wie zich in nood tot de Nederlandse overheid wendt, krijgt nu eenmaal te maken met tegenwerking, controle en wantrouwen. Dat hebben de slachtoffers van het toeslagenschandaal, bijstandsgerechtigden en eigenaren van een door aardbevingen beschadigde woning gemerkt. Dat leren nu onze bondgenoten in Afghanistan. Wie met zijn rug tegen de muur staat, is een profiteur tot het tegendeel uitputtend kan worden vastgesteld.

Onze bondgenoten geloofden de sirenenzang van democratie en vrijheid die Nederland zogenaamd belichaamde. Zij brachten het leven van zichzelf en de hunnen in direct gevaar door te kiezen voor óns tegen de Taliban en hun fundamentalistische islam. Ze betalen daarvoor nu de prijs. Wie weet vernemen onze bondgenoten nog net voordat de Taliban de deur van hun schuilplaats inslaan, dat minister Kaag toch maar door het stof ging en hoe verschrikkelijk premier Rutte het allemaal vond.

Tegelijkertijd wordt Theo Bovens benoemd tot tijdelijk burgemeester van Enschedé. Hij heeft de handen vrij omdat hij wegens een corruptieschandaal niet langer te handhaven viel als commissaris van de koning in Limburg.

De schaamteloosheid en het cynisme regeren. Onze Afghaanse bondgenoten worden verraden en aan hun doodsvijanden uitgeleverd. Zo’n Theo Bovens krijgt een prestigieuze vertrouwensfunctie. Mark Rutte gaat grijnzend onderhandelen op een mooi adres in Hilversum. De leiders van de daderspartijen zijn daartoe uitgenodigd door informateur Johan Remkes. Geen centje pijn.

Zo zit Nederland in elkaar.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.