Dolfinarium Harderwijk beslist; dood of levenslang

De toezegging van de minister van Economische Zaken aan de Tweede Kamer om voor de zomer een protocol aan te zullen bieden lijkt belangrijker te zijn geweest dan het welzijn van een gestrande walvis. Verder is het protocol niet overal eenduidig en laat het ruimte voor subjectieve interpretatie.

Het recente, 240 pagina’s tellende, Australische Marine Wildlife Management Manual 2013-2014 zou als een zeer geschikt uitgangspunt kunnen hebben gediend aangezien Australië veel meer ervaring heeft met strandingen. Bovendien hebben twee van de door de Australische overheid geraadpleegde deskundigen zelfs aangeboden gratis te willen helpen. Helaas achtte het ministerie van Economische Zaken dat niet noodzakelijk.

Het protocol stelt een limiet van 12 uur waarbinnen een gestrande baleinwalvis moet worden gered. Wordt die deadline niet gehaald dan wordt de gestrande walvis afgemaakt. In het Australische protocol heb ik zo snel nergens een tijdslimiet kunnen vinden. Op zich natuurlijk niet zo vreemd, je wilt een gestrand dier toch gewoon redden en gaat niet van te voren al een deadline stellen. Misschien typerend voor zowel Nederland (“Heeft het wel zin?”) als Australië (“We moeten dat beest gewoon redden!”).

De gestelde termijn van 12 uur, waar ook nog eens een uur reistijd voor de ‘deskundigen’ om ter plekke te komen afgaat, is niet onderbouwd en er is geen rekening gehouden met de verschillende soorten walvissen, lengte en of de leeftijd etc. Tijdens een van de discussiebijeenkomsten op 6 juni 2013 werd nog eens pijnlijk benadrukt dat de professionele kennis, ervaring en deskundigheid in Nederland onvoldoende aanwezig is om tot een professioneel oordeel te komen aangaande een aantal essentiële punten in het protocol. Het is totaal onduidelijk welke punten door welke stukken van welke personen of organisaties worden onderbouwd. Waarom is in het schema op pagina 9 ‘Definitieve opvang’ niet opgenomen als een apart scenario, maar slechts in kleine lettertjes beschreven als een onderdeel van scenario 2?

Wat de kritische lezer verder meteen op zal vallen is de rol van het Dolfinarium Harderwijk. Als het aankomt op de ‘deskundige’ dan blijft het protocol zeer wazig en onduidelijk. In het verleden, zowel bij de stranding van de orka Morgan als de stranding van de bultrug bij Texel, werd teruggevallen op de deskundigheid van een ‘deskundig dierenarts’, hiermee werd de dierenarts van het Dolfinarium Harderwijk bedoeld. In een schriftelijke reactie heeft het ministerie van Economische Zaken dit op 14 juli 2013 overigens met de volgende woorden bevestigd; “Zo geldt ook dat een dierenarts met ervaring op dit gebied inderdaad neerkomt op één persoon.”

Stichting SOS-Dolfijn (nauw verbonden aan het Dolfinarium Harderwijk en gebruik makend van dezelfde faciliteiten) is de enige opvangorganisatie in Nederland die beschikt over een ontheffing van de Flora- en faunawet voor het opvangen van tandwalvissen. Het protocol meldt dat als rehabilitatie door tijdelijke opvang niet mogelijk is, dan permanente opvang volgt. Degene die deze beslissing maakt is de dierenarts van Dolfinarium Harderwijk.

Zoals het nu staat beschreven in het protocol kan de dierenarts van het Dolfinarium al na 12 uur beslissen dat een gestrande orka voor permanente opvang naar het enige geschikte opvangcentrum dat we in Nederland hebben (Dolfinarium Harderwijk) gaat.

Wanneer een dier tijdelijk opgevangen dient te worden voor rehabilitatie dient de opvanginstelling het gehele rehabilitatieproces zelf te bekostigen. Het Dolfinarium Harderwijk is een commerciële instelling en geen liefdadigheidsinstelling. Welke belangen heeft het Dolfinarium om een gestrande orka op te vangen en in gevangenschap te houden?

Helaas spreekt dit protocol zichzelf op een aantal kritieke punten tegen en staat het welzijn van het dier absoluut niet voorop, ondanks dat in de inleiding van het protocol staat dat dit wel het belangrijkste uitgangspunt dient te zijn.

Blijkt dat ik overigens niet de enige ben die zo z’n twijfels heeft over de Nederlandse politiek. In een op 18 juli 2013 verschenen rapport van de Raad van Europa, gezeteld in Straatsburg, wordt de Nederlandse integriteit sterk in twijfel getrokken.

Zeer betreurenswaardig dat het ministerie van Economische Zaken geen onafhankelijke deskundige internationale wetenschappers en/of ervaringsdeskundigen heeft geraadpleegd en dat zij de uiteindelijke beslissingsbevoegdheid bij de “deskundig dierenarts” van “de enige opvangorganisatie in Nederland” heeft neergelegd. Het Dolfinarium Harderwijk kan nu beslissen of het de doodstraf wordt of levenslang.