Doodgaan op het hoogste niveau

Mark Wagemakers bezocht in Enschede een uitvoering van de opera Tristan und Isolde. Dat liet hem niet onberoerd. Hier zijn verslag.

Af en toe kom je woorden tekort. Laat je je meevoeren in een niet uit te leggen omhulsel van emoties, waarbij tijd en plaats er niet toedoen – er ook niet zijn. Maakt ‘de plaats van de handeling’, in dit geval het theater, een duikvlucht in je eigen psyche. Vertaalt dat wat je ziet in pure liefde. Hartstocht. Bedwelmt het alle factoren van realiteit en ratio, maar voel je een haast goddelijke ervaring, omdat zulke momenten nu eenmaal sporadisch zijn. Een flits, een stukje erkenning, een aha-erlebnis van superieure proporties.

Die had ik vandaag. Om 18.22 bij Tristan und Isolde, opgevoerd door  De Nationale Reisopera in het Enschedese Wilminktheater. De liefdesdood van Tristan en Isolde. Eindelijk omringd door liefde, als ze afstand nemen van het stoffelijke. Een tragische, maar toch hoopvolle finale na vier uur tragiek, politieke intrige, intermenselijke dramatische conflicten en rampspoed. Typisch Wagner dus.

Toch maakten de vlotte regie, het kale decor en het hypnotiserende lichtontwerp dit staaltje cultuur niet onbehapbaar. Wordt het zitvlees niet aangetast en heeft u geen last van rode-pluchepijn. Inderdaad: de thematiek is miserabel, maar uiteindelijk overwint liefde alles. Zelfs jaloezie, wrok en wraak. En her onthoofden van de verloofde van je nieuwe vriendin, annex ex-aartsvijand (het blijft allemaal heel realistisch, merkt u wel).

Geënsceneerd op een gigantisch schaakbord waar de karakters op flaneren, de liefde bedrijven, liefdes- en sterfdrankjes verwisselen, neergestoken worden, doodgaan en opstijgen. Nicolas Mansfield, directeur van het gezelschap, liep met natte oogjes de zaal uit. Niet alleen hij, trouwens. Dit was zo’n avond waar je bij geweest moest zijn om de brok in de keel en vlinders in de maag mee te maken. Helaas – die kans is verkeken. Maar goed; met een tournee in den lande en tijdloze muziek zullen zulke aha-erlebnissen van deze proporties ook u ten deel kunnen vallen. En mocht u een operaleek zijn, ook de Tristan is een prima instapper.  Blijkt u niet van het genre te houden? Ook prima. Maar bent u wel een avondje van de straat geweest. 

Lees ook het interview van Mark met de directeur van de Nationale Reisopera Nicolas Mansfield.

Lees iedere vrijdag Foodporn. Culinaire verhalen die er toe doen. Tips, suggesties? Mail de redactie, we komen naar je toe. 

Volg Mark Wagemakers ook op Twitter of kijk op zijn website.

Mark is tevens de auteur van ‘Het roze boekje’ .