Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Drie kussen?

  •  
23-01-2013
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
762 keer bekeken
  •  
BNNVARA fallback image
Of toch gewoon een hand, schouderklopje of een bescheiden knikje?
Als een familielid of goede vriend(in) jarig is of wanneer de klok 00:00 uur slaat op 31 december, maar wanneer geef je iemand nog meer drie kussen? Als je een goede oude vriend,na een paar maanden niet gezien te hebben, weer tegen het lijf loopt? Of als je op een verjaardag iemand tegenkomt waar je al wel een paar keer mee hebt gesproken maar nog nooit eerder drie kussen mee hebt ‘uitgewisseld’?
In gesprekken die ik voerde met vrienden, kwam naar voren dat we niet precies weten wanneer je drie kussen ‘hoort’ te geven en wanneer je iemand goed genoeg kent om drie kussen te kunnen geven. En waarom eigenlijk drie? Vooral in het buitenland kan die cruciale derde kus nogal eens voor een gênante situatie zorgen. Maar ook in Nederland kan het ‘wel-of-niet-drie-kussen-geven opmerkelijke situaties opleveren.
Ik ben zelf niet zo’n ‘kusser’ en handel normaal gesproken vanuit het principe ‘bij twijfel niet doen’. Maar ook ik heb me wel eens (belachelijk vaak eigenlijk) in een benarde positie bevonden. Toen ik bijvoorbeeld een keer in het centrum van Amsterdam een meisje uit m’n oude schoolklas tegenkwam. We hadden elkaar jaren niet gezien. We waren nooit echte vriendinnen maar gewoon, klasgenoten. Toen we elkaar opmerkten, hadden we nog maar drie seconden de tijd om te beseffen wie de ander ook alweer is, en of we überhaupt zouden stoppen om een praatje te maken.
Nou, we stopten. Nadat we “hoi” hadden gezegd viel er een ongemakkelijke stilte. “Alles goed?” vervolgde zij. Maar tegelijkertijd was ik uit ongemakkelijkheid al naar voren gebogen om haar drie kussen te geven. Ze was duidelijk verrast, maar deed wel mee. Ook ik dacht: “what the hell am I doing?” Maar ja, stoppen na één kus betekent erkenning van de ongemakkelijkheid. Dus hoppa, we plakten er nog 2 kussen aan vast. Ik was blij toen we weer, met een doodnormale “hey, doei hè” afscheid hadden genomen.
Laatst, op een verjaardag, viel me ook al iets op. Halverwege de avond kwam er een, voor mij onbekende, man binnen die ik nu voor het gemak maar even ‘Mister X’ noem. De kamer zat al aardig vol met een 30-tal druk pratende mensen, maar toch besloot Mister X om ieder individu persoonlijk te feliciteren. Ik zat bijna in het begin van zijn route. De twee vrouwen voor mij kregen drie kussen, maar zij waren familie van de jarige job, dus dat was wel te begrijpen. Toen hij bij mij kwam stak ik mijn hand uit terwijl ik vrolijk “Hallo, gefeliciteerd!” riep. Tegelijkertijd stak hij z’n hoofd naar voren en gaf hij me een kus op m’n rechterwang. Er volgden nog twee, ietwat ongemakkelijke, kussen. Terwijl ik na zat te denken waar ik hem dan van kende, zag ik dat hij iedereen drie kussen gaf. Inclusief mijn zus, waarvan ik bijna zeker wist dat ze elkaar niet kenden. Mister X kuste iedereen!
Bevond hij zich op dat moment ook in een benarde positie? Of was het gewoon zijn norm en was het altijd op een verjaardag –huppakee, no nonsense-  iedereen drie kussen?
Sommigen zeggen dat er geen regels voor bestaan. Sommigen zeggen dat het cultuurgebonden ongeschreven regels zijn. “Ik ben een beetje verkouden hoor”, is een trucje van een vriendin van me om bij voorbaat een potentieel gênant moment te ontwijken. Wachten tot de ander wel of niet begint met kussen kan ook. Of gewoon niet te veel denken en drie kussen geven wanneer jij denkt dat het gepast is.
Persoonlijk denk ik dat het misschien wel voor iedereen verschillend is en dat we maar moeten proberen om het “aan te voelen”, ook al betekent dit dat we ons misschien zo nu en dan in een ongemakkelijke positie zullen bevinden…
Hoe dan ook: doe gewoon wat voor jou goed voelt!

Meer over:

opinie, lekker
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.