Druk op Israël nodig ongeacht uitslag

De verfoeilijke terreuraanslagen in Parijs en Kopenhagen hebben ons diep geraakt en verontrust. In Parijs schoot de dader weerloze burgers in een koosjere supermarkt dood. In Kopenhagen was een synagoge het doelwit.

Hoe het ook zij, het gaat erom dat onze joodse medeburgers altijd en overal veilig zijn. Zij dienen adequaat beschermd te worden. Waar antisemitisme de kop op steekt, moet dat compromisloos bestreden worden – net als andere vormen van racisme, zoals de groeiende haat tegen moslims.

Monddood Waar de strijd tegen antisemitisme niet toe mag leiden, is dat critici van de staat Israël monddood worden gemaakt. Het is van cruciaal belang dat wij zuiver onderscheid blijven maken tussen anti-Joods racisme en kritiek op het beleid van de staat Israël.

Er zijn in Nederland personen en organisaties die dat onderscheid proberen te vertroebelen en critici van Israël met aantijgingen van antisemitisme willen bezoedelen en beschadigen. Ik ben onlangs ook door een dergelijke aantijging getroffen.

Wie mij beschuldigt, heeft niets van ons werk begrepen

Ik laat mij niet het zwijgen opleggen. In januari was ik in Palestina en heb daar wederom met eigen ogen het abominabele onrecht gezien dat miljoenen Palestijnen wordt aangedaan. Ik weet wat de bron is van mijn bewogenheid en strijd voor rechtvaardigheid: het internationaal recht. Onze stichting werkt nauw samen met Israëlische mensenrechtenorganisaties en vredesactivisten. Een einde van de bezetting en realisatie van de twee-statenoplossing dient óók Israëls belang. Wie mij van antisemitisme beschuldigt, die heeft niets van ons werk begrepen en staat volstrekt onverschillig ten opzichte van wat Israël in bezet Palestina doet.

Ik zal mijn strijd voor rechtvaardigheid voortzetten en blijven benoemen wat onrechtmatig is en vrede ondermijnt. Ik hoop dat anderen dat ook zullen doen. Kamerleden die pleiten voor handhaving van het internationaal recht worden voor antisemiet uitgemaakt. Journalisten die feitelijk rapporteren over de catastrofale gevolgen van Israëls bezetting worden met hatemail overladen. Ik wens hun toe dat zij en anderen hun rug recht houden!

Reactie Netanyahu De reactie van de Israëlische premier Netanyahu op de aanslagen in Parijs en Kopenhagen sprak boekdelen. Netanyahu riep de joodse burgers in Europa op massaal naar Israël te emigreren. In zowel Frankrijk als Denemarken werd dat ervaren als een politiek en moreel affront. Voor de cynicus en opportunist Netanyahu is joodse immigratie vanuit Europa een middel in zijn “demografisch beleid”, waarmee hij de aanwezigheid en positie van Palestijnen in Israël en bezet Palestina verder wil verzwakken. In dat verband wil Netanyahu Israël officieel als “Joodse staat” definiëren en als zodanig inrichten. Daarmee holt hij Israëls democratie verder uit. Etnocratie en democratie gaan niet samen.

Verkiezingen Israël De kwestie ‘Joodse staat’ speelt ook bij de vervroegde parlementsverkiezingen in Israël, die op 17 maart zullen plaatsvinden. De standpunten van de deelnemende partijen zijn door Israëlische academici in samenwerking met het Nederlandse Kieskompas aan de hand van stellingen in kaart gebracht. Enkele stellingen relevant voor het oplossen van het Israëlisch-Palestijnse conflict hebben we voor u uitgelicht. Vervolgens hebben we gekeken hoe groot de partijen in de peilingen zijn. Uit de laatste peiling en de positionering van partijen in het Israëlische kieskompas valt af te leiden:

Israël zal ‘onder geen enkele omstandigheid’ nederzettingen ontruimen: vindt 50% van de nieuwe Knesset (op basis van de laatste peiling). Arabische wijken in Oost-Jeruzalem worden niet aan de Palestijnen overgedragen (= geen Palestijnse hoofdstad in bezet Oost-Jeruzalem): vindt 66% van de nieuwe Knesset.

Israël zal geen Palestijnse staat accepteren: vindt 40% van de nieuwe Knesset, waaronder de Likud-partij van premier Netanyahu en de Yisrael Beiteinu-partij van minister Lieberman.

Israël wordt niet als staat voor alle burgers gedefinieerd, maar als “Joodse staat”: vindt 76% van de nieuwe Knesset, waaronder de Zionist Union-partij van Herzog (Arbeiderspartij) en Livni (Hatnuah).

Delen van de Gazastrook moeten herbezet worden: vindt 44% van de nieuwe Knesset, waaronder de Yesh Atid-partij van Lapid.

Als diplomatiek overleg over Iraans kernprogramma mislukt, moet Israël Iran aanvallen: vindt 67% van de nieuwe Knesset, waaronder de Zionist Union-partij van Herzog (Arbeiderspartij) en Livni (Hatnuah).

De extremistische Likud-partij van premier Netanyahu en de lijstverbinding Zionist Union van Herzog en Livni zijn op dit moment in een nek-aan-nek race verwikkeld. Ook als Zionist Union de grootste wordt, is een coalitie over rechts het meest waarschijnlijke scenario. In de laatste peiling heeft rechts een meerderheid van 67 zetels (de Knesset, het Israëlische parlement, heeft 120 zetels).

Als Zionist Union zou winnen en gaan regeren, dan mogen we ons niet rijk rekenen. De Arbeiderspartij van Herzog is de afgelopen decennia een drijvende kracht achter de grootschalige kolonisatie van de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem geweest. Tijdens Israëls verwoestende aanval in 2008-2009 op de Gazastrook was Livni minister van Buitenlandse Zaken. In Israël is links veelal rechts.

Er moet nu gehandeld worden De internationale gemeenschap moet dan ook ongeacht de verkiezingsuitslag de druk op Israël opvoeren om de bezetting te beëindigen en de twee-statenoplossing mogelijk te maken. Na bijna een halve eeuw militaire bezetting moet Palestina eindelijk vrij zijn. De internationale gemeenschap zal snel moeten handelen. Gaza staat op ontploffen. De wederopbouw na Israëls aanval afgelopen zomer is totaal gestagneerd. Het proces van nationale verzoening tussen Fatah en Hamas evenzeer. De blokkade van Gaza duurt voort, al meer dan zeven jaar. Het is teveel voor een strookje land ter grootte van twee keer Texel.

Op de Westelijke Jordaanoever wankelt de Palestijnse Autoriteit. Sinds president Abbas Palestina’s toetreding tot het Internationaal Strafhof geïnitieerd heeft, straft Israël de Palestijnen met sancties. Belastinggelden die Israël krachtens de Oslo-akkoorden aan de Palestijnen moet overmaken, zijn bevroren. Die gelden vormen de helft van de inkomsten van de PA.

Zo probeert Israël de Palestijnen te breken, economisch, politiek en psychologisch. Dat mogen wij niet laten gebeuren.