Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Dubbele loyaliteit, ja graag!

  •  
22-03-2013
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
191 keer bekeken
  •  
BNNVARA fallback image
Paul Witteman werd gegrepen door dubbele loyaliteit. Hoe gaat hij daar zelf eigenlijk mee om?
Donderdagavond ging het aan tafel bij Pauw & Witteman onder meer over het bezoek van de Turkse premier Erdogan aan Nederland. Er gebeurde tijdens dit gesprek wat vreemds. Paul Witteman, toch een icoon van progressiviteit, legde de Turkse student Mehmet Akkoç een aantal dilemma’s voor. Hierop verkoos Akkoç Erdogan boven Rutte, zijn Nederlandse paspoort boven zijn Turkse en het leren van Turks als eerste taal aan zijn eventuele kinderen boven de Nederlandse. Het leverde een op het eerste gezicht tegenstrijdige mix van prioriteiten op waar Witteman duidelijk geen raad mee wist.
Waar komt toch de merkwaardige fascinatie van Nederlanders voor het begrip (dubbele) loyaliteit vandaan? Zelfs Paul Witteman is er kennelijk door gegrepen. In landen als de V.S., waar iedereen een immigrant is, spelen dit soort vragen amper.
Ik herinner me de ophef bij de aanstelling van Ahmed Aboutaleb als burgemeester van Rotterdam, de Kamervragen over het dubbele paspoort van Nebahat Albayrak en de opmerkingen van PVV-Kamerlid Louis Bontes die vond dat Khadija Arib ‘als Marokkaan geen Kamervoorzitter kan zijn. Ze is immers loyaal aan de Marokkaanse koning’.
Achteraf gezien totaal overbodige opmerkingen, ingegeven door vermeende twijfels over dubbele loyaliteit, die nadien nergens uit zijn gebleken. Ik zou de stelling dan ook om willen draaien. Juist één absolute loyaliteit geeft aanleiding tot wantrouwen.
Vierhonderd jaar geleden kenden we hier de zogenaamde generaliteitslanden. Dit waren de gebieden die in de tijd van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden onder direct bestuur stonden van de Staten-Generaal maar geen stem hadden in staatsrechterlijke besluitvorming. Deze rolverdeling kwam mede voort uit het wantrouwen dat men in (Protestants) Holland koesterde tegenover de Katholieke gebieden. Men zou in het zuiden in de eerste plaats loyaal zijn aan de paus!
De discussie is kennelijk niet nieuw, maar daarom niet minder vreemd. Het concept van een vrije burger die absoluut loyaal moet zijn aan één vlag, één instituut of één systeem is een enge. Om Jan Marijnisse te quoten: ‘Daar komen rampen van’.
Zolang iemand geen criminele handelingen verricht en zijn of haar vrijheid niet geniet ten koste van anderen lijkt een dubbele, driedubbele of tiendubbele loyaliteit me geen enkel probleem. Loyaal ben je aan je familie, je geliefde, je land, je god, je voetbalclub, je vrienden, je buren, je favoriete artiest, je lievelingsonderbroek met streepjes en ga zo maar door. Er zijn geen twee mensen te vinden in Nederland die een identieke rij loyaliteiten naast elkaar kunnen leggen.
Natuurlijk, de ene loyaliteit is belangrijker dan de andere. Maar bewijzen van loyaliteitsproblemen zijn in de praktijk amper hard te maken, wat misschien ook wel te maken heeft met het feit dat het probleem ofwel niet bestaat of groter wordt gemaakt dan het is.
Om terug te komen bij Paul Witteman: hij is mede-presentator van een talkshow bij een progressieve omroep. Hij verdient daar een vorstelijk salaris mee.
In Mattheus 6, vers 24 staat geschreven: Jezus zegt:
Niemand kan twee heren dienen; hij zal de een haten en de ander liefhebben, ofwel de een aanhangen en de ander verachten. Gij kunt niet God dienen en de Mammon.
Voor de goede orde: Mammon is de bijbelse afgod van het geld. Ik wil Witteman dan ook een keuze voorleggen: Zijn loyaliteit aan de sociaal-democratie of zijn liefde voor de Mammon? Inderdaad, een belachelijke vraag.
Volg Dennis L’Ami ook op Twitter

Meer over:

opinie, leven
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.