Duitse xenofoben besmeuren de vlag van het Hambacher Maifest

Zondagavond zagen wij in Nieuwsuur het verslag van een xenofobe bijeenkomst waarvan de deelnemers werden aangeduid als bezorgde en trotse Duitsers. Zij vierden, zei de commentaarstem, opnieuw het Hambacher Maifest. Wij moesten tot diep in de negentiende eeuw teruggaan om de manifestatie te vinden waardoor de deelnemers zich geïnspireerd voelden. Wat verenigde deze Duitsers? Zij verzetten zich tegen immigratie en islam. Het was, vertelde Jeroen Wollaers erbij, de eerste keer dat leden van de CDU en de Alternatieve für Deutschland gezamenlijk een manifestatie hielden. Wij hoorden blaaspoepen. Wij zagen vijftigers optrekken met zwart/goud/rode vlaggen. Dat was een godsonvoorstelbare gotspe.

Revoluties Het Hambacher Maifest vond plaats van 27 mei tot 1 juni 1832. In die dagen was Duitsland verdeeld in meer dan dertig staatjes die allemaal autoritair werden geregeerd en weinig ruimte gaven aan wat wij tegenwoordig de burgerlijke vrijheden noemen. Er bestond grote ontevredenheid met dit systeem maar liberalen en democraten moesten altijd oppassen voor de politie. Toch organiseerden oppositiekrachten een groot feest op het kasteel van Hambach waarvoor zij alle vrienden van vrijheid en democratie uitnodigden. Ze waren geïnspireerd door revoluties die twee jaar eerder in Frankrijk, België en Polen hadden plaatsgevonden. De Poolse opstand was door de Russische tsaar wreed neergeslagen en liberaal Duitsland ontving de vele vluchtelingen hartelijk. Zij waren dan ook eregast op het Hambacher Maifest. Een van de hoofdsprekers, Philip Jakob Siebenpfeifer hield een toespraak waarin hij alle tirannen de wacht aanzegde en zich solidair verklaarde met de vrijheidsstrijd van de Grieken en de Polen. Johann Georg August Wirth besloot zijn rede als volgt: “Driemaal hoera voor de verenigde vrijstaten van Duitsland. Driemaal hoera voor de republikeinse Europese confederatie.”

Tijdens het oorspronkelijke Hambacher Maifest waaiden overal zwart/rood/gouden vlaggen. Die waren namelijk het symbool van vrijheid, democratie, openheid en mensenrechten. Daarom ook heeft het democratische Duitsland van nu haar als nationale vlag geaccepteerd.

Repressieapparaat De idealisten van Hambach wisten niet veel te bereiken. Het repressieapparaat van de Duitse vorsten was daarvoor te sterk. Het moest tot 1949 duren voor er op Duitse bodem een democratische staat met levenskracht werd gevestigd nadat het experiment met de Republiek van Weimar was uitgelopen op de dictatuur van Hitler en het nationaalsocialisme.

De deelnemers aan het nieuwe Hambacher Maifest van 2018 staan in de traditie van de Duitse reactie, die de laatste jaren met een wederopstanding bezig lijkt. Zij kwamen niet op voor openheid maar voor een gesloten samenleving die huivert voor immigratie en zich laaft aan eigendunk en chauvinisme. Met het idealisme van 1832 heeft dat allemaal niets te maken. Het denken van rechts Duitsland grijpt eerder terug op de onderdrukking en de autoriteitenvrees waar de dragers van de zwart/rood/gouden vlag juist tegenop kwamen, vaak ten koste van hun vrijheid.

Zo besmeurden zij de traditie van het oorspronkelijk Hambacher Maifest. De Duitsers hebben voor zoiets twee prachtige woorden. Unfug en Unverschämtheit.