Een blauwe plek op een mens is erger dan duizend dieren op de brandstapel

Er zijn geen Nederlandse politici te bewonderen tijdens het EK voetbal in Oekraïne. De behandeling van oud-premier Yulia Timosjenko is een doorn in het oog van politiek Den Haag.

Toch raar dat politiek Den Haag met twee maten meet. Voor de stralende voetbalhemel van komende zomer zijn 100.000 dieren afgemaakt. Soms werden katten en honden nog levend op de brandstapel gegooid. Allemaal om de gillende en juichende  voetbalsupporters een paar weken schone steden zonder zwerfdieren te geven. Er is weinig ophef over geweest. Niet zo raar want dierenlevens hebben geen enkele waarde voor de politiek en de media. Zou het kabinet een minuut of twee gesproken hebben over de massaslachting van dieren in de Oekraïne? Heeft de KNVB serieus overwogen om een luid protest te laten horen tegen het schoonvegen van de straten? En de media? Hoeveel foto’s hebben die getoond van de blauwe plek van Timosjenko en hoeveel foto’s zijn er verschenen van de dode honden en katten?

Het afslachten, laten verdwijnen, vernietigen, verhongeren en martelen van dieren is slechts een voetnoot in de geschiedenis. De media pakken alleen breed uit bij grote dierrampen als de volksgezondheid van mensen in het geding is. Varkenspest, BSE, vogelgriep en dat soort rampen met dieren krijgen nog wel aandacht. Het dierenwelzijn is ook dan slechts bijzaak. Vaak wordt er zelfs gewoon lollig gedaan over dierenleed.

Bij de Olympische spelen in China demonstreren we niet tegen de barbaarse omgang met dieren op de markten. Nee, journalisten vroegen doodleuk of de sporter nog hondenvlees had gegeten. Voor mensenrechten gaan we de straat op, voor dierenrechten halen we de neus op. Ook bij grote rampen met dieren.

In nieuwjaarsnacht van 2000 op  2001 vond in Café De Hemel (Volendam) een zware brand plaats. 14 jonge mensen kwamen om en 247  mensen hadden brandwonden. Verschrikkelijk nieuws dat heel Nederland raakte. De media deden uitgebreid verslag. Binnen- en buitenlandse zenders kwamen naar Volendam om een reportage te maken van de verwoestende brand.  De NOS deed 10 jaar later zelfs direct verslag van de officiële herdenking in Volendam. De ingestelde commissie concludeerde dat de naleving en de handhaving van de brandveiligheid ernstig tekortschoot. Na de cafébrand in Het Hemeltje zijn er dan ook strenge maatregelen genomen om de brandveiligheid van horecagelegenheden te verbeteren. Met name voor de handhaving van de brandveiligheid is er extra personeel aangesteld om vergunningen te verlenen en controles uit te voeren.

En hoe is het gesteld met de veiligheid van dieren? Gemiddeld sterven er 14.000 dieren per brand in een stal. In de periode 2005 tot en met 2009 zijn 1.422 runderen, 23.724 varkens en 711.934 kippen omgekomen door brand. Voor de wet zijn dieren gelijk aan auto’s, koelkasten en huishoudrollen. Een stal met 40.000 kippen moet aan dezelfde regels voldoen als een opslagplaats voor stoelen. Hoe anders is de media-aandacht en het politieke beleid bij branden waar landbouwhuisdieren bij omkomen. Geen opening bij het NOS journaal of RTL nieuws, geen politici die naar de plek des onheils komen, geen onderzoek naar de oorzaken, geen nieuw beleid om branden te voorkomen en geen investeringen in brandveiligheid van stallen.

Moord en doodslag van mensen raakt ons allemaal. We leven mee de familie van slachtoffers van misdaden. Via opsporing verzocht en met het uitloven van harde euro’s wordt geprobeerd daders te pakken en te straffen. Geweld tegen dieren  krijgt daarentegen  nauwelijks aandacht. De dierenpolitie is zelfs  net zo belachelijk gemaakt als het alcoholvrije bier Buckler. De politici van Den Haag zijn de Youp van het Hek van het Binnenhof. Dierwelzijnsbeleid heeft geen enkele prioriteit van het kabinet en van het parlement.  De Partij voor de Dieren wordt door de ”echte” politici gedoogd als het zwakzinnige zusje van het politieke Haagse dier.

Het interesseert de meeste partijen en politici niet wat er voor dierenleed in de samenleving afspeelt. En voor de media levert het onderwerp blijkbaar niet meer krantenverkoop of hogere kijkcijfers op.

Als dierenmishandeling een voorbode is van huiselijk geweld of van het doden van mensen dan wil de politie nog wel eens in actie komen. Het pakken van een winkeldief heeft echter nog steeds hogere prioriteit dan het pakken van de man die zijn hond heeft uitgehongerd.

Onze morele gemeenschap is gesloten. We vinden het erg als mensen elkaar iets aandoen. We laten onze tranen lopen bij de dood van een kind, we nemen maatregelen om rampen voor mensen te voorkomen en we willen niet naar het voetbal in het land van de blauwe plekken van de oppositie. Dieren behoren alleen niet tot de morele gemeenschap. Het is aan de eigenaar of houder hoe hij er mee om gaat. We aaien ze – als ze geluk hebben – schieten ze dood – als ze pech hebben – en laten ze verbranden in een straat in de Oekraïne of een stal in Nederland. Een klein deel van ons maakt zich hier druk over, veel Nederlanders, de politiek en de media niet.  En waarom? Omdat dieren niet op ons lijken en niet kunnen spreken.

Laat de voetbalgekte losbreken in de hondloze straten van de Oekraïne en laat de kranten vol staan met de blauwe plekken van de mooie politica uit de Oekraïne en ook van de successen van het Nederlands elftal. Een mens en een voetbalbeker zijn altijd belangrijker dan 100.000 honden en katten. Geef het volk brood en spelen en zeur niet over dierenleed.