Een boodschap voor EU-haters

Ik schrijf dit op vrijdagavond. De radio meldt dat er volgens de Britse premier Cameron vooruitgang zit in zijn onderhandelingen over een status aparte van zijn nog net Verenigd Koninkrijk binnen de EU. Maar ze zijn er nog niet. Rule Britannia, wil hij maar zeggen. Als het eindbod te zuinig is kan hij straks zijn kiezers een “Brexit” niet afraden. Ondertussen heerst er grote verwarring over wat er vandaag de dag echt toe doet: de vluchtelingen en de problematiek in het Midden-Oosten.

Dit is allemaal koren op de molen van de vele EU-sceptici en -haters. Dat gaat goed zo. Sluit Brussel en laat die malle Juncker zich maar dood drinken. Leve de nationale soevereiniteit. Grenzen dicht. Dan komt alles goed. Ieder land dopt zijn eigen boontjes en ondertussen gaan we fijn handelen.

Hier is een boodschap voor de EU-haters: dat zouden jullie wel willen, maar daar komt helemaal niks van terecht. Wie denkt dat na een ontmanteling van de EU de vrijhandelszone overeind blijft, is een naïeve optimist. Cameron voert zijn charade alleen maar op om delen van zijn eigen achterban tevreden te stellen. Als hij doet wat zijn hart én zijn verstand hem ingeven, blijft hij gewoon in de EU. Maar dan is hij eeen cruciaal deel van zijn kiezers kwijt aan types als Nigel Farage. Het is net zo tekenend dat zijn hoofdeis het uitsluiten van gastarbeiders uit andere EU-landen van een aantal sociale rechten is. Dat is een typisch voorbeeld van klein denken en nationaal egoïsme van het soort waar de Britten zelf zo’n mooie uitdrukking voor hebben: penny wise and pound foolish. Als de Unie uit elkaar valt, zullen de nationale regeringen door machtige lobbies onder druk gezet worden om beschermende maatregelen te nemen tegen concurrentie uit het buitenland. Niks vrijhandel, bescherming van banen en sectoren die het zonder deze steun niet zouden redden. Het aardige is dan dat op deze manier getroffen landen zullen reageren met tegenmaatregelen. Onze Skoda’s niet vrij op jullie markt, dan ook beperkingen voor Goudse kaas op die van ons.

Zo beschermen de voormalige EU-landen elkaar de armoe in. Ondertussen komen types als Poetin of Erdogan in de gelegenheid om de landjes van het opnieuw verdeelde Europa tegen elkaar uit te spelen.

Ondertussen zullen alle politici in Europa meer dan ooit de lof van de internationale vrijhandel blijven zingen. Juist ook de regerende populisten van de nabije toekomst. Alleen met terugkeer van de vrijhandel zal Europa zich herstellen, bezweren zij hun werkloze en snel verarmende kiezers. Er zijn slechts en paar kleine uitzonderingen op die regel nodig, daar waar de markt niet perfect blijkt en een ongebreidelde concurrentie onze eigen bevolking schaadt. Alleen met deze concessie zullen zij kunnen instemmen met de zo noodzakelijke Europese vrijhandel. Omdat elk land zijn specifieke concessies eist, die elkaar ook nog bijten, zal er weinig tot niets tot stand komen: zo valt de gemeenschap uiteen in 28 voor het merendeel krachteloze maar altijd kwijnende economieën.

In het bijzonder Nederland zal hier zeer ernstige schade van ondervinden, vooral omdat onze economie zo afhankelijk is van export en internationale dienstverlening.

Het enige dat nog zal oplichten in deze duisternis zal de haardos zijn van premier Wilders. En jij moet vrezen voor de deurwaarder op de stoep.