Een boze vader als bewijs

Soms lijken de regels van de wet niet menselijk. Houden ze geen rekening met ons gevoel voor rechtvaardigheid. Met mededogen en logisch nadenken. Maar dat is slechts schijn.

Peter is een jongen met een dubbele moraal. Als zijn beste vriend Ron voor een tijdje achter de tralies gaat, duikt hij doodleuk met de vriendin van Ron het bed in.

Een pietluttigheid, zo zou de officier van justitie die actie later bestempelen.

Ron zag het anders. Eenmaal op vrije voeten zocht hij zijn voormalige beste vriend op en deelde hij een paar forse dreunen uit.

De schade leek mee te vallen. Dacht het plaatselijke ziekenhuis in Stadskanaal. Voor Peter voelde dat anders. Zijn gezicht zwol op en hij spoedde zich zo snel mogelijk naar het ziekenhuis in de grote stad.

Oogkassen gebroken. Neus kapot. Kaak op drie plaatsen in elkaar. Twee chirurgen waren uren bezig om Peter weer enigszins op te lappen. Helemaal goed gaat het nooit meer komen.

Het Openbaar Ministerie was er snel uit. Toebrengen van zwaar lichamelijk letsel. Veel anders konden ze er niet van maken. Zware mishandeling.

Voor de advocaat was dat nog niet zo zeker. Zou het namelijk niet kunnen dat Peter gewoon van de trap is gevallen? Ergens tussen de ruzie en zijn gang naar het ziekenhuis? Peter is bepaald geen fervent tegenstander van drugs. Het zou zomaar kunnen.

De opmerking van de advocaat komt hem op hoongelach te staan van de publieke tribune. De verbijstering is voelbaar. Het publiek gaat nog net niet massaal staan om heel hard ‘Gekke Henkie!’ te roepen.

Reaguurders met geluid.

En toch heeft de advocaat een punt.

Het Openbaar Ministerie heeft namelijk geen enkel document waaruit blijkt hoe erg het letsel van het slachtoffer is. Geen doktersverklaring. Geen bewijs van de uren durende operatie. Niets op papier.

Ter plekke bombardeert de rechtbank de vader van het slachtoffer tot getuige. Hij mag vertellen hoe het letsel van zijn zoon er precies uit heeft gezien.

Op de gang legt de advocaat aan het publiek uit dat hij louter het belang van zijn cliënt dient. In de rechtszaal zegt hij dat rechters niet het werk van het Openbaar Ministerie moeten gaan doen.

Natuurlijk. Het lijkt logisch om de advocaat te ridiculiseren voor zijn stelling dat het slachtoffer wellicht van de trap is gevallen.

Maar dat is het niet.

Omdat van een Openbaar Ministerie verwacht mag worden dat dossiers compleet zijn. Dat letsel makkelijk te bewijzen is. En dat er meer is dan een boze vader die iets roept.

In rechtszaken staat veel op het spel. Ron bijvoorbeeld hangt een celstraf van anderhalf jaar boven het hoofd.

Dan mag je van het Openbaar Ministerie iets meer verwachten dan de getuigenis van een vader.

Dit artikel verscheen eerder op het weblog van Chris Klomp: Rechtbankverslaggever. Volg Chris ook op Twitter