Een dode leeuw op je bord

Schande! Mensen die op leeuwen jagen! Mensen die op wild jagen! Jagen zou verboden moeten worden! De meeste mensen zijn het hier wel mee eens, denk ik. Op de jagers na dan, natuurlijk.

Tja, hoe kàn iemand nou voor zijn plezier dieren doden ? Puur voor zijn plezier, daar gaat het om want wees eerlijk, doden mag wel gewoon als het om eten gaat. Eten is immers nodig, dat begrijpt het kleinste kind. Dat is ongeveer hoe de gemiddelde consument denkt: voor je plezier doden is fout maar voor je genot eten is goed en dat daarvoor gedood moet worden, tja… dat kan nu eenmaal niet anders.

Alsof er niet hele volksstammen zijn die al eeuwen op puur plantaardig voedsel leven. Hier in de Westerse wereld wordt ons van kleins af aan letterlijk met de paplepel het idee  ingegeven dat we vlees nodig hebben. Toen ik op de lagere school zat, was het zelfs een onontbeerlijk onderdeel van de schijf van vijf. Om het besef te sussen dat daar dieren voor dood gemaakt worden is een geniale oplossing bedacht: de reclame laat ons lachende koeien zien, die vrijwillig naar de slachtbank lopen…

Toen ik klein was aten we slechts een of twee keer per week een gehaktbal of stukje kip, want vlees was erg duur. Nu begint zelfs het ontbijt met vlees. We hebben het nodig denken we en staan er liever niet bij stil dat dieren daar hun leven voor moeten geven. Alle dieren? Nee. Daar zijn we juist heel selectief in, zonder precies te weten wie beslist dat het éne dier voor voeding is en het andere om mee te spelen.

We spreken er graag schande van dat er in China honden en katten gegeten worden, of zoals hier in Frankrijk, slakken en kikkers. Maar als ik over mijn kat zijn pootje aai, voel ik toch echt dezelfde vorm als een kippenpootje. Zeg eens eerlijk: wat is nou het verschil tussen een broodje kip- of kattensaté?

Sommige mensen zouden nooit paardenvlees eten. Maar waarom een paard niet en een koe wèl? We zouden onze hond niet opeten want die is lief maar een evenzo schattig kalfje wèl want, tja, een kalfskroket is wel héél lekker. En natuurlijk duidelijk nodig voor onze gezondheid!

We wijzen verontwaardigd naar jagers die een leeuw schieten voor hun genot, maar kijken niet naar de honderdduizenden kippen die puur voor het smaakgenot afgemaakt worden. En zo gaat het ook met andere zaken. We wijzen naar de protserige 4×4, omdat die de lucht verontreinigt maar wenden onze blik af voor het feit dat de simpele gewoonte van dagelijks vlees op ons bord de grond en de lucht duidelijk méér vervuilt.

Wij hebben altijd onze mening over wat anderen verkeerd doen, maar zijn stekeblind als het om ons eigen geweten gaat. Het is gewoon altijd iemand anders’ schuld. En we hebben een heel slim systeem om dat in stand te houden: wegkijken. We nemen kinderen mee naar groentetuinen om ze uit te leggen waar ons eten vandaan komt maar er wordt handig om het slachthuis heen gewandeld, die deur gaan we maar niet in. Dat kunnen we immers niet aanzien. Wel goed voor onze buik maar niet geschikt voor onze ogen, en die van de kinderen.

We veranderen de hele wereld voortdurend om alles ‘beter’ te maken. Zelfs koeien, toch echt vegetariërs, geven we vlees te eten. We creëren zo de gekkekoeienziekte, terwijl het niet de koeien zijn die gek zijn. Het is een gekkemensenziekte, een beetje eigen schuld, dikke bult zelfs, al is het politiek incorrect om dat te zeggen dus ik benadruk dat het maar een grapje is. 

Vlees is onaantastbaar en zelfs de suggestie van minder leidt al tot woede, alsof het om vrijheid gaat. Ziekenhuizen liggen meer en meer vol met patiënten die lijden aan hart- en vaatziekten maar vléés hebben we nodig. U weet wel waarom, zeggen ze dwingend. Het is een effectieve methode om te voorkomen dat je je inderdaad ooit afvraagt ‘waarom eigenlijk?’

Begin over minder of geen vlees eten en er zijn slimmeriken die roepen ‘ja, maar een wortel wil ook leven!’ Natuurlijk, niets dat leeft wil dood. Maar we kunnen wel kiezen voor  de weg van het minste onrecht. Stel dat we daar eens mee beginnen. En bij het zien van zo’n afschuwelijke foto bedenken dat niet alleen een leeuw recht op leven heeft. Die leeuw kunnen we niet meer redden. Het kalfje in de wei nog wel.