Een donatie is gauw gegeven

Stond er ineens een vriendelijk ogende heer voor mijn deur met een grote collectebus, bedelend voor een goed doel. En dat terwijl ik net druk was met het eten, de boefjes, de was…. Tja, dan is een donatie gauw gegeven.

Stond er een week later ineens een vriendelijk ogende dame voor mijn deur met een grote collectebus, bedelend voor hetzélfde goede doel. Én met een duidelijk zichtbare vergunning. Bleek ik dus de week ervoor gefopt te zijn door een heer die voor zichzelf collecteerde. Tja, dan is een nieuwe donatie gauw gegeven.

De algemene indruk dat slachtoffers van consumentenbedrog en oplichting met name ouderen zijn, klopt niet: de slachtoffers zijn verspreid over alle leeftijden. Regionaal zijn er ook nauwelijks verschillen. Wat wel opvalt is dat: (1) Vrouwen vaker slachtoffer zijn dan mannen. (2) Huishoudens met kinderen vaker slachtoffer zijn dan huishoudens zonder kinderen. (3) Mensen uit een lagere sociaaleconomische klasse en mensen met een huurwoning relatief iets vaker slachtoffer zijn. Met twee van die drie factoren was het voor mij al raak.

Staan er deze week ineens twee vriendelijk ogende jongemannen voor mijn deur mét duidelijk zichtbare vergunningen — ik laat me geen tweede keer foppen — en het verzoek om via mijn bankrekening maandelijks geld te geven voor een goed doel. Eénmalig vind ik prima, maar maandelijks vind ik te veel. ‘Nou, mevrouw, dan hoeft u slechts één telefoontje te plegen en dan wordt de maandelijkse betaling stopgezet.’ Tja, dan is een bankrekening gauw ingevuld en een handtekening gauw gezet.

En zo geef ik maandelijks aan een hele reeks goede doelen omdat ik er steeds niet aan toekom om ze stop te zetten. Daarmee maken opdrachtgevers als die van de twee jongemannen handig gebruik van mijn luiheid. Maar hoe goed ben ik eigenlijk bezig als ik uit luiheid goede doelen steun?

Deze column verscheen eerder op Voxweb

 

 

Esther-Mirjam schreef onder meer: Fit, verbeter de conditie van uw organisatie

Volg Esther-Mirjam ook op Twitter